Kaçmak için arkamı döndüm ve koşmaya başladım.Nereye gittiğimi bilmiyordum.Sadece koşuyordum.O anda biri pençelerini sırtıma geçirdi.Sırtım çok acıyordu.Kabus olması için içimden yalvarıyordum.Ama bu kabus değildi,bu gerçeğin ta kendisiydi.Havaya doğru kalktım ve birden yere doğru fırlatıldım.
+Çok iyi bir yemeğe benziyorsun.Şanslısın ki yemeğimle oynamayı pek sevmem.
-Sen de nesin böyle be ?!
Dememle yüzüne iğrenç bir gülümseme yerleştirdi.Ve yanıma doğru yürümeye başladı.Geri geri gidiyordum.Ancak o yaklaşıyordu.En sonunda sırtım duvara değdi.Yanıma eğilip acıyan bir yüz ifadesi takındı.Sonra ellerini havaya kaldırdı ve tırnakları uzamaya başladı.Artık pençeleri vardı.Bir an boş bulundu ve hemen ileriye atıldım.Deli gibi koşmaya başladım.Arkamdan geliyordu.Koşarken birilerine çarpmamla durdum.Kafamı kaldırdığımda onun gibi gözüken 10-15 kişi bana bakıyordu.Bu da neydi böyle ?
+Kaçacak bir yerin kalmadı.Direnmeyi boşuna deneme.Hiç kurtuluşun yok.
Etrafa aptal aptal bakıyordum.Aynı zamanda da şaşkınca.Öleceğimi anlamıştım.Hepsi birden üstüme gelmeye başladı.Beni bir dairenin ortasına aldılar.Git gide bana daha da çok yaklaşıyorlardı.O an son nefesimi vereceğimi anladım ve ''Bismillah'' dedim.Ve hepsi birden kayboldu.
Psikoloğuma anlattım fakat bunun gerçek olmadığını söyledi.Beynimin bir ürünü olduğunu söyledi.Ancak değildi.Gerçek değildiyse dükkanı kim aramıştı öyleyse.Psikoloğum yine de bana inanmadı.Ve tımarhaneye kapatıldım.O günden beri her gece beni ziyarete geliyorlar.Ve her gece ''Bismillah'' diyerek onları gönderiyorum.Ama ben şunu biliyorum ki;Ben deli değilim.
''Bismillah'' demeyi sakın unutmayın.Ve şunu da unutmayın ki;onlar şuan bile yanınızda olabilir.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Okumaya Cesaretin Varmı?
RandomCesaretin Varmı Serisinin ilk kitabı. Korku hikayeleri içeren bir kitap. Çılgınsan ve heyecan arıyorsan mutlaka okumalısın. Ancak okumadan önce ışıkları açmalısın.
