Koşuyordum,sadece koşuyordum.Her şey bu kadar basit olabilir miydi? Bunu bana nasıl yapabilmişlerdi!? Hızımı daha da arttırdım.O kadar hızlı koşuyordum ki beynim yerinden fırlayacakmış gibi hissediyordum.Ama durmayacağım.Kesinlikle durmayacağım.Bir süre sonra yorgunluktan durmak zorunda kalmıştım.Bir ağacın yanında durdum.Ağaca dayanarak oturdum.O sırada çalılıklardan sesler gelmeye başladı.El fenerlerinden gelen ışıklar gözümü acıtıyordu.Gelenler annemlerdi.Seslerinden anladım.Onlar bana iyice yaklaşmaya başlamıştı.Beni gördüklerinde tekrar ayağa kalkıp koşmaya başladım.Bu sefer daha da hızlı koşuyordum.Bana asla yetişemezlerdi.Bu arada bana ne yaptıklarını merak ettiğinizi duyar gibiyim.Beni tımarhaneye yatırmaya karar vermişler.Hemde benden habersiz.Bana hiç sormadan.Onlardan nefret ediyorum.Hiç bir zaman yanımda olmadılar.Zor günümde yanımda yoktular.Ben hep yatağımda ağlarken,sinir krizi geçirirken yanımda onlar yoktu.Ya da birisine ihtiyacım olduğunda onlar yoktu.Hiç kimse yoktu.Hepsi onların suçu.Yaklaşık yarım saat-bir saat sonra yorgunluktan bayıldım.Sabah uyandığımda bir hastanedeydim.Ellerimde serumlar vardı.Yanımdaki koltukta da annem vardı.Oturuyordu.Ve ağlıyordu.İyice sinirlenmiştim.
-Ne yani şimdi de ağlıyor musun ? Senden nefret ediyorum.Hiç bir zaman yanımda olmadın.Umarım hep en kötüsü seni bulur.Senden nefret ediyorum!Bu yaptıklarının bedelini en ağır şekilde ödeyeceksin!
Diye çemkirdim.Onu bir kaşık suda boğabilirdim.Daha çok ağlamaya başladı.Hemşireler gelip bana sakinleştirici verdiler.Yarım saat sonra eve gittik.Bavulumu hazırladım.Evet tımarhaneye gidiyordum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Okumaya Cesaretin Varmı?
RandomCesaretin Varmı Serisinin ilk kitabı. Korku hikayeleri içeren bir kitap. Çılgınsan ve heyecan arıyorsan mutlaka okumalısın. Ancak okumadan önce ışıkları açmalısın.
