Hasan'in bizi terk etmesinin üzerinden tam altı ay geçmişti. Babama hissettirmek istemiyordum ama belki de 3738382892. iş basvurumdan yine biz sizi arariz cümleleriyle ugurlanmistim. Babamın her gün çay sattığı meydanda bir şirket vardı en son şansımı orada deneyecektim. Birkac gün babamın yanına gittiğimde şirkete girip çıkanları suzdum. Hepsi de oldukça şık giyinimli topuklu ayakkabili Barbie bebeklere benziyordu.Bir tane bile basortulu çalışan görmemiştim. Ama şansımı deneyecek ve ilk mülakatta kendimi onlara kanitlayacaktim kafama koymuştum.
Nihayet fikirlerimi gerçekleştirip cv mi vermek üzere şirkete girmiştim. Fakat insan kaynaklarindaki kızin aşağılayıcı bakislarini görünce vazgeçip geri donecektim ki kapıdan içeri giren tanıdık bir yüz gordum. Kalbim küt küt atmaya başladı. Bu kesinlikle o olmalıydı Oktay... Onu gorunce bunun bana bir isaret olduğunu anladım ve geri dönüp masa başındaki kızın ezik bakislarina jilet atarcasina ben Ayşe Doruk bilgisayar muhendisiyim ve hayalim burada çalışmak hayallerimi gerçekleştirmekte ustume yoktur.dedim ve cv mi uzattim.
