geniş çantamı omuzuma takarak bir kaç adım attım. kapının önünde durduğumda gitmeden son kez odama göz gezdirdim. evimi,mahallemi,şehrimi,ülkemi özleyecektim fakat iyi bir gelecek için bunlarla başa çıkmak zorundaydım.
annemin sesini duyduğumda dalmış olduğum fotoğraf karesinden bakışlarımı çekerek harekete geçtim ve merdivenlerden inmeye başladım. salona giriş yaptığımda benim için toplanan ailem görüş alanıma girmişti. Annem, babam, abimler ablam, amcamlar, dayımlar, yengemler, kuzenlerim... Bu bile duygulanmam için yetecek iken vedalaşma kısmına geçmek istemiyordum ama uçağımın kalkmasına az bir vakit kalmıştı. sırayla herkese sarılmaya başladım. ''asılan olursa hemen ara kuzen. gelirim biliyorsun.'' gülümseyerek cevap vermemeyi tercih ettim.
sıra anneme geldiğinde sıkıca sarıldım. ağlaması şiddetlenmişti. ''
ya neden ağlıyorsun ki? ingiltere şurası zaten uzağa gitmiyorum.'' omuzuma şakasına vurup ''geç sen dalganı geç..'' diyerek burnunu çekti. ardından babama sarıldım. ''çok dikkatli ol kızım. geceleri dışarıya çıkma. başına bir şey gelmesin.'' dedi hüzünlü sesiyle. gözlerimi devirmekle yetindim fakat yaşlar çoktan birikmişti. köşede duran bavulumun sapını tutup kaldırdım ve kapıya doğru sürüklemeye başladım. benim için her şey daha yeni başlıyordu.
merhaba! yeni bir kitap yazmaya başladım ve umarım destek verirsiniz. yorum ve oy sayısına göre yeni bölümü yayınlayacağım. şimdiden teşekkürler. iyi akşamlar! *-*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
davetsiz misafir(niall horan fan fiction)/N.H.
Fanfictionnerden bilebilirdi ki okumak için geldiği ülkede normal başlayan bir gecenin hayatını değiştireceğini? -kevser