de ravenvrouw

korzel en kwast

De lessen van de duelleerclub zijn voor vandaag afgelopen en ik ren snel achter Harry aan. 'Harry! wacht even!' roep ik door de gang. Hij draait zich om, samen met Hermelien en Ron die al bij hem waren. 'Harry! waarom heb je me nooit verteld dat je een sisseltong bent!' 'Eeeeh... wat is een sisseltong?' Voordat ik antwoord kan geven is Hermelien me al voor; 'een sisseltong is iemand die sisselspraak spreekt of met andere woorden, je kunt dan met slangen praten.' 'O, maar dan denk ik dat ik het al een keer eerder heb gedaan. Ik heb in een dierentuin een Python tegen mijn neef Dirk opgezet.' We staren hem een beetje geschrokken aan. 'Maar hoe dan ook, de hele school denkt nu dat je de erfgenaam bent van Zalazar Zwadderich' zegt Ron. 'Hoezo?' 'Snap je het niet Harry? zeg ik een beetje geeëriteerd. Het teken van Zwadderich is een slang, Zalazar Zwadderich was een sisseltong.' 'Maar... ik ben geen erfgenaam! Dat kan gewoon niet!' 'Toch wel Harry, hij leefde duizende jaren geleden, je kunt best een afstammeling van hem zijn' zegt Hermelien. Boos draait Harry zich om en loopt weg. 'Ik moet samen met Severus zo weer les geven, troost hem een beetje namens mij, oké?' Ze knikken en rennen dan achter Harry aan.

Die avond moet ik de gang op de eerste verdieping in de gaten houden. Tot nu toe verloopt alles rustig. Dan hoor ik stemmen uit de gang komen. Één stem herken ik, dat is die van haast onthoofde Henk. De ander niet, waarschijnlijk van een leerling. Die mag hier eigenlijk niet zijn en ik besluit te zeggen dat hij terug moet naar de leerlingenkamer van zijn eigen afdeling. Maar dan houden de stemmen opeens op. Zomaar, uit het niets. Misschien heeft hij me gehoord en is hij snel weggevlucht. Een tijdje daarna hoor ik voetstappen. 'Joost?' hoor ik hem zeggen. Het is Harry. Ik loop de hoek om en schrik. De jongen die dus Joost heet, ligt versteend op de grond. Haast onthoofde Henk zweeft erboven, ook een soort van versteend. Harry kijkt me geschrokken aan. 'Ik was het niet' mompelt hij. 'Weet ik Harry maar we moeten het bij Perkamentus melden.' Hij knikt. 'Maar eerst moeten we hem naar de ziekenzaal brengen.' Ik wijs op Joost. ' Wingardium leviosa.' Joost begint te zweven ik pak aan zijn hand vast. Tijdens het lopen zegt Harry: 'zeg alsjeblieft niet dat ik ze gevonden heb. Straks denken ze nog dat ik het echt heb gedaan!' 'Geen zorgen Harry, ik zeg niets.' Ik open de deuren van de ziekenzaal en Madam Plijster kijkt geschrokken. 'O nee, toch niet weer een!' mompelt ze. Ik knik. 'Samen met haast onthoofde Henk, maar hij is een geest dus hij komt er wel weer bovenop' vertel ik. 'Kom Harry.' Nu pas krijgt madam Plijster hem in het oog. 'Wat doet hij hier! Hij zou al lang in zijn bed moeten liggen!' 'Weet ik maar eeeh... hij voelde zich niet goed en kwam om een pilletje tegen de pijn vragen' verzin ik snel. Madam Plijster kijkt een beetje bedenkelijk. 'Goed dan, maar je moet wel oppassen Potter. Eerst raak je gewond tijdens een wetstrijd en nu dit...' Harry neemt de pilletjes aan en snel lopen we weg.

Even later staan we voor de trap die naar het kantoor van Perkamentus leidt. 'Citroensorbet.' Harry kijkt me vreemd aan. 'Dat was het wachtwoord' leg ik uit. De trap begint naar boven te bewegen en we stappen er samen op. Handig, want dan hoeven we niet die vele treden op. Ik klop op de deur maar ik hoor geen reactie. 'Albus, ben je daar?' Nog steeds geen geluid. Langzaam open ik de deur. 'Albus?' vraag ik nog een keer voor de zekerheid. Niemand is er. Misschien is hij boven? 'Ik ga even boven kijken, wacht hier ik ben zo terug.' Harry knikt en kijkt geïnteresseerd om zich heen. Ik loop naar boven, maar daar is hij ook niet. Wel het zwaard van Goderic Griffoendor. De stichters van Zweinstein hadden allemaal iets waardevols. Helga Huffelpuf had een gouden beker, Zalazar Zwadderich een ketting met een gegraveerde z er in, en Rowena Ravenklauw had een diadeem. Behalve het zwaard zijn de schatten na een lange tijd niet meer gezien. 'Yasmien?' hoor ik opeens achter me. Het is Perkamentus. 'Albus! ik zocht al naar je. Er is opnieuw een leerling versteend, Harr... eeehh ik heb hem gevonden in de gang.' Perkamentus kijkt geschrokken. 'O en... Harry is er ook, hij staat beneden. Hij voelde zich niet lekker, dus ben ik samen met hem even naar de ziekenzaal gegaan, want daar moest ik toch al heen. En hij mag niet alleen over de gangen lopen dus...' ik ratel maar door. Perkamentus steekt zijn hand op ten teken dat ik moet zwijgen. 'We gaan naar beneden en dan kun je me uitgebreid vertellen over hoe je die leerling gevonden hebt.' Als ik mijn voet op de eerste treede zet hoor ik Harry een geschrokken geluidje maken. Ik ren naar beneden. 'Harry, wat is er?' vraag ik. Hij staart geschokt naar een hoopje as dat onder een kooitje ligt. Als Harry Perkamentus ziet raakt hij in paniek. 'Professor Perkamentus, uw vogel! Ik kon er niks aan doen, hij...' Harry wordt onderbroken door Perkamentus die zit te lachen. 'Dat werd tijd, hij zag er al zo verschrikkelijk uit.' Ik besluit het maar even uit te leggen. 'De vogel van Perkamentus is een Feniks genaamd Felix. Hun tranen hebben genezende krachten. Ze verbranden als het tijd is om te sterven, en worden daarna herboren uit het as.' Alsof Felix het echt gehoord heeft, komt er opeens een kleine Feniks uit het as. Perkamentus en ik lopen er naar toe en samen strelen we het beestje over zijn kop, die zo te zien geniet. En na alles vertelt te hebben aan Perkamentus, lopen Harry en ik naar de leerlingenkamer van Griffoendor. 'Weltrusten Harry' zeg ik en ik geef hem een knuffel. 'Weltrusten Yasmien.'

De dag erna moet ik weer in de avond de gangen in de gaten houden. Alleen deze keer in de kerkers. Het is hier nogal koud, maar daar ben ik de laatste jaren wel al aan gewend. Massa's Zwadderaars lopen naar hun leerlingenkamer. Ik ben er een keer geweest, toen Severus zich niet lekker voelde en ik een briefje met daarop het lesrooster aan het prikbord moest hangen. Alles daar is zwart, behalve de muren, want die zijn groen en zilver. De leerlingenkamer is ook heel groot, en het enige licht dat eigenlijk gegeven wordt is die van de open haard. De leerlingenkamer van Griffoendor is juist heel gezellig. Met de warme kleuren van rood en geel, en de meubels... Mijn gedachten worden onderbroken door Percy Wemel, die staat te praten met twee zwadderaars. Ik loop er na toe. Percy zit een hele preek te houden, over dat ze niet op dit tijdstip nog over de gangen mogen lopen enzo. 'Je kunt gaan Percy, ik handel het wel af.' 'Ja professor!' zegt Percy en hij loopt weg. 'Zo, Korzel en Kwast, wat doen jullie op dit tijdstip nog op de gang? Jullie weten dat het gevaarlijk is!' Ze zeggen niets alsof ze bang zijn om te praten. Dan valt me iets op. 'Wat moet jij met Harry's bril?' vraag ik aan Kwast. Geschrokken kijkt hij me aan. 'Geef maar hier, dan geef ik hem terug aan Harry. 5 punten aftrek voor Zwadderich door deze laffe pesterij. En nu wegwezen!' Ze knikken en rennen de verkeerde kant op. 'Hee! Jullie gaan verkeerd!' roep ik nog. Maar ze horen me al niet meer. Rare jongens...

Het is 20 minuten later en mijn taak zit er voor vandaag op. Terwijl ik terug loop naar mijn kamer bots ik tegen Harry en Ron aan. 'Harry, Ron! Waarom rennen jullie over de gang! Hoe vaak moet ik het nog zeggen, je mag niet alleen over de gangen lopen! Als een andere leraar jullie betrapt zijn de rapen gaar!' 'Weten we maar eeeh... Ron is zijn rat kwijt. We hadden hem te pakken maar toen rende hij weer weg. Waarschijnlijk is hij in de slaapzaal' verteld Harry. Ik zucht. 'Oké dan, maar de volgende keer dat ik jullie over de gangen zie zou ik helaas volgens de regels punten moeten aftrekken. Begrepen?' Ze knikken en willen wegrennen, maar ik hou ze tegen. 'Wacht even Harry, ik heb iets voor je. Het is je bril. Korzel had hem van je afgepakt.' 'O eeeh, dank je!' Hij pakt hem aan en rent daarna samen met Ron weg.