de ravenvrouw

de kus

'Yasmien! Je bent wakker!' zegt hij opgelucht. Dan ziet hij ook Harry, Ginny, Ron en Gladianus staan. 'En wat doen zij hier?' vraagt hij. 'Dat leg ik later wel uit Severus, maar help me om ze eerst naar de ziekenzaal te brengen.' Severus knikt en ondersteunt Gladianus, die inmiddels niet meer kan lopen. Ik klop aan bij Madam Plijster en ze helpt om iedereen veilig in bed te krijgen.

'Zo, iedereen slaapt nu. Het is al laat, dus jullie kunnen ook beter niet meer té lang over de gang lopen' zegt Madam Plijster. Ik knik en Severus en ik lopen terug naar onze kamers. Onderweg zegt Severus: 'dat was echt heel moedig van je, dat je leerlingen hebt gered van een basilisk.' Ik voel dat ik bloos. Dankje Severus, maar ik heb alleen Marten Vilijn laten verdwijnen, Harry heeft de rest gedaan.' 'Oké, maar zonder jou was het waarschijnlijk niet zo goed afgelopen.' Inmiddels zijn we al aangekomen bij mijn kamer. Ik wil naar binnen lopen, maar Severus houdt me tegen. 'Weet je, de dag dat je flauw viel door de basilisk, dacht ik eerst dat het door mij kwam.' Ik lach. 'Welnee Severus, ik vind je veel te leuk om voor zoiets flauw te va...' ik stop als ik besef wat ik aan het zeggen ben. Severus grijnst. 'Zeg dat noch eens?' Maar ik ben helemaal verstijfd en kan niks meer zeggen. Dan komt zijn gezicht steeds dichterbij, en uiteindelijk drukt hij zijn lippen op de mijne.

De volgende avond lopen Severus en ik hand in hand de grote zaal in. Ik zie overal verbaasde blikken van de leerlingen en ook van de leraren. Harry en Ron glimlachen naar mij en steken hun duim op. En Minerva kijkt ons grijnzend aan. Severus voelt zich nogal ongemakkelijk, maar ik knijp voorzichtig in zijn hand, ten teken dat hij zich nergens voor hoeft te schamen. Dan tikt iemand achter mij me op mijn schouder en verbaasd draai ik me om. Het is Hermelien. 'Hermelien!' roep ik blij. Severus snapt al dat ik enthousiast ben want hij laat mijn hand los, zodat ik Hermelien een knuffel kan geven. 'O, ik ben zo blij dat je er weer bent!' 'Ik ook!' Severus loopt alsvast naar de lerarentafel en staat met een kleine glimlach naar ons te kijken. 'Ik zou maar snel naar de leerlingentafel van Griffoendor gaan, want Harry en Ron staan volgensmij vol vreugede op je te wachten.' Ze lacht en rent dan naar de tafel, terwijl ik naast Severus ga zitten en zijn hand weer vast pak. Dan gaan de deuren van de grote zaal opeens open en komt Hagrid naar binnen. Een gevoel van enorme blijheid overspoeld mijn lichaam. 'Sorry dat ik laat ben' verontschuldigt hij zich. 'Maar een of andere soepkip genaamd Egidius was de weg kwijt.' Ron kijkt angstig richting Perkamentus, maar die glimlacht alleen maar. Hagrid loopt naar Harry, Ron en Hermelien. 'Bedankt dat jullie me geholpen hebben, anders zou ik nu nog steeds in... je weet wel zitten.' Harry staat op en zegt: 'zonder jou is er geen Zweinstein.' En dan geeft hij Hagrid een knuffel. Ik kijk Minerva aan en we hebben allebei tranen in onze ogen van ontroering. Perkamentus staat op en begint te klappen. Ik volg al snel, samen met, Minerva, Severus, Madam Plijster en de rest van de leraren. Daarna staan ook alle leerlingen op en klappen en juichen mee. Tijdens de chaos geven Severus en ik elkaar snel een kus. Het einde van dit schooljaar, is een van de beste jaren in mijn leven, en ik heb het gevoel dat er nog samen met Severus veel zullen volgen....

(Ik wil iedereen bedanken die mijn boek heeft gelezen, en met name ThisIsDeniseSnape, een trouwe lezer die altijd met me mee denkt en altijd leuke reacties geeft. Bedankt. Maar geen zorgen, er komt een vervolg! De ravenvrouw deel 2 zal binnenkort uitkomen! Veel leesplezier!)