de ravenvrouw

bijzondere gave

Het is vroeg in de ochtend en ik loop richting de grote zaal. Nog steeds een beetje slaperig vrijf ik in mijn ogen. Opeens stap ik met mijn voet in een grote plas water, waardoor ik bijna uitglij. Gelukkig kan ik me nog net vasthouden aan de pilaar. O nee hé! de hele gang ligt vol water. Het komt vanuit het meisjes toilet, Jammerende Jenny natuurlijk. Een jammerend geluid schalt door de gang. Ik stap het toilet binnen. 'Jenny?' vraag ik voorzichtig. Ze schrikt,maar als ze ziet dat ik het ben zucht ze opgelucht. 'O, jij bent het... wat wil je?' 'Niks, ik wilde alleen even weten of alles in orde was.' Jenny barst in huilen uit. 'Het is niet in orde! Ik was in het toilet aan het nadenken over de dood, toen er opeens een boek door mijn hoofd werd gegooid' vertelt ze. 'Een boek?' 'Ja, het ligt daar' ze wijst naar een toilethokje waar iets voor ligt. Het boekje natuurlijk. Dan gebeurt er iets vreemds. Als ik het vastpak, lijkt het alsof mijn hele hand in brand staat. Geschrokken laat ik het vallen. Ik controleer mijn hand, maar ik heb geen brandwonden. Jenny kijkt me vragend aan. 'Is er iets?' 'Eeeh... niks. Het is niks.' Ik sta op en ren direct naar het kantoor van Perkamentus.

Ik klop op de deur. 'Binnen' klinkt het aan de andere kant. Ik doe de deur open en zie aan de blik van Perkamentus dat hij verbaasd is mij te zien. 'Wat is er, Yasmien?' vraagt hij een beetje ongerust. 'Nou... ik moet u iets vertellen. Ik heb zojuist iets vreemds meegemaakt.' Na een lange uitleg kijkt hij geschrokken voor zich uit en begint door het kantoor te lopen. 'Dit is niet goed...' mompelt hij de hele tijd. 'Ik denk dat ik je even iets uit moet leggen Yasmien, dus ga maar even zitten.' Een beetje verbaasd doe ik wat hij zegt. 'De nacht waarop Lilly en James werden vermoord door voldemort, gebeurde er iets bijzonders. Zoals je weet sprong Lilly voor Harry, zodat hij niet gedood werd. De vloek kaatste terug en raakte voldemort. Maar hij is niet helemaal dood, zoals je vorig jaar gemerkt hebt. Dat komt door gruzielementen. Je weet volgensmij wel wat dat zijn.' Ik knik. 'Maar dat was niet het enige uitzonderlijke... Lilly heeft waarschijnlijk vlak voor haar dood aan jou gedacht, waardoor jij nu een bijzondere gave hebt.' Ik zit nu bijna op het puntje van mijn stoel. 'Je kunt gruzielementen opsporen. Nou ja niet echt opsporen... maar je kunt wel voelen of ze echt zijn. Als je een echt gruzielement van Voldemort aanraakt, krijg je een branderig gevoel door je hele hand. Teminste, als het een levenloos voorwerp is.' Ik hap naar lucht. 'Dus dat betekent...' 'dat je zojuist een gruzielement in je handen hebt gehad, inderdaad' maakt Perkamentus mijn zin af. 'We moeten het vernietigen, dus ga het maar snel halen.' Ik knik en ren terug naar het meisjes toilet. Verdorie... waar lag het ook al weer? Ik doorzoek alles totdat het tot me doordringt. Het boekje is weg...

De maanden vliegen voorbij en het is in middels al februari. Het boekje heb ik nog steeds niet gevonden, geen idee waar het gebleven is. Ik heb Hagrid gisteren beloofd dat ik vleesetend slakkenkruid voor hem zou kopen, omdat zijn tuin vol ongedierte zit. Dat heb ik inmiddels al gedaan en zal het morgen aan hem geven. Vandaag is er ook een wetstrijd van Griffoendor tegen Huffelpuf. Dus dat betekent dat ik weer alle gewonden moet verzorgen. Ik wil net het veld oplopen als Minerva me tegenhoudt. 'Het spijt me Yasmien maar de wetstrijd is afgelast.' Verbaasd kijk ik haar aan. 'Waarom?' 'Nou... ik denk dat je even mee moet komen.' Minerva leidt me naar de ziekenzaal. Als ze de deuren open doet krijg ik de schrik van mijn leven: Hermelien ligt versteend op het ziekenhuis bed. Ron en Harry staan er met een verdrietig gezicht naast. 'O nee...' mompel ik. 'Helaas wel, dit vonden we naast haar' vertelt Minerva en ze laat een spiegel zien. Maar ik ben helemaal niet meer aan het opletten. 'Hermelien...' fluister ik nu bijna. Ik voel dat mijn ogen zich met tranen vullen en snel knipper ik ze weg.

De volgende dag en laat in de avond ben ik nog steeds aan het piekeren over Hermelien. Wie is de volgende? Straks verstenen Harry en Ron ook nog... ik heb niet in de gaten dat ik al bij het huisje van Hagrid ben en bijna tegen de deur op loop. Ik klop op de deur en hoor een vreemd gestommel aan de andere kant. Dan vliegt de deur open en staat Hagrid in de deuropening met pijl en boog. Geschrokken spring ik naar achter. Hagrids gezicht ontspant. 'O, hallo Yasmien. Sorry, ik verwachte iemand anders.' Ik kijk hem onderzoekend aan maar besluit niet verder te vragen. 'Hier Hagrid, ik heb vleesetend slakkenkruid voor je gekocht.' Ik zet het op de tafel neer. 'Dankje Yasmien, wil je soms een koppie thee?' 'Graag.' Hagrid wil de ketel op het vuur zetten, maar laat hem vallen. En als hij de thee in schenkt, merkt hij niet dat hij de thee in het kopje laat overlopen. 'Hagrid gaat het wel goed?' 'Hu? Ja hoor! Ik ben alleen eehh... een beetje zenuwachtig.' Ik trek een wenkbrauw en op en wil hem vragen waarom hij zo zenuwachtig is, maar ik krijg niet de kans omdat er op de deur geklopt wordt. Hagrid pakt zijn pijl en boog weer en doet de deur open. Alleen... het vreemde is dat er niemand staat. 'Hallo?' vraagt Hagrid wantrouwig. O wacht eens! Volgensmij weet ik al wie het zijn. 'Laat mij maar even Hagrid.' Ik loop het huis uit en begin met mijn hand om me heen te voelen. Dan bots ik tegen iemand aan, waardoor de doek van ze af glijdt en... als ik het niet dacht, Harry en Ron! Ze kijken me betrapt aan maar ik glimlach naar ze. 'Geen zorgen jongens, ik zal tegen niemand zeggen dat jullie vanavond hier zijn.' Ze zuchten opgelucht. 'Kom binnen, voordat jullie kou vatten.' We lopen naar binnen en gaan weer aan de tafel zitten terwijl Hagrid ook voor Harry en Ron thee inschenkt. Ik zie duidelijk dat Harry ook merkt dat er iets mis is met Hagrid. Dan wordt er opeens weer op de deur geklopt en springen Harry en Ron verschrikt op terwijl ik de onzichtbaarheids mantel pak en naar ze toe gooi. Behendigd vangen ze het en doen hem om, terwijl Hagrid en ik de kopjes van Harry en Ron (met de thee er nog in) in de kast zetten. Hagrid doet de deur open en ik ga weer nonchalant aan de tafel zitten. Het is Perkamentus samen met Cornelis Droebel, de minister van toverkunst. 'O, goedenavond Professor Perkamentus. Kom toch binnen' zegt Hagrid een beetje geschrokken. Perkamentus knikt en als hij mij ziet zitten glimlacht hij even. 'Goedenavond Hagrid, ik hoop niet dat we ongelegen komen...' zegt Perkamentus. 'Nee hoor, Yasmien kwam gewoon even op bezoek.' Ik knik ter bevestiging. Dan stapt ook Droebel naar binnen en zegt: 'het spijt me Hagrid, maar ik moet je meenemen naar Azakaban...'

R.I.P. Alan Rickman

Always...