Ailemi bir ay önce bir trafik kazasında kaybetmiş uzun süre etkisinden çıkmamıştım bunun üzüntüsüyle başka bir şehre gidip biraz da olsa kafa dağıtmak, rahatlamak istiyordum. Ve öyle de yaptım. İstanbul'a geldim bir kafede garson olarak çalışmaya başladım. Hayatımı değiştiren ilk adım da oydu sanırım.
Bugün kafede ki ilk günüm ve ilk müşteri geldi bile, bu gelen çok mu yakışıklıydı ne, saçları kumral gözleri kahverengi ve yanağında gamzesi vardı, Aman baneneyse canım derken;
" Bakar mısınız?" dedi.
" Tabi" dedim, çok heyecanlandım acaba yanına gitsem mi? Yoksa Elif 'e
söylesem o mu baksa-Elif kafede çalışan en iyi arkadaşlarımdan biri-
Diye içim içimi yerken tekrar seslendi ve yanına gidip;
"Buyrun ne istemiştiniz " dedim.
" Ben bi kahve alabilir miyim? " dedi.
" Tabi" dedim ve mutfağa doğru ilerledim, o da ne kahve makinesi bozulmuştu, ama bu müşteriyi kaçırmak olmazdı hemen alelacele bi kahve yaptım şekeri katmayı unutmuşum tüh elim ayağıma dolaştı hemen tezgahta duran paketi aldım ve kahvenin içine ekledim, yavaş adımlarla kahveyi masaya götürdüm.
"Buyrun, kusura bakmayın biraz gecikti" dedim.
"Önemli değil" dedi nazikçe, kahvesinden bir yudum aldı ve yüz ifadesinin değiştiğini farkettim.
" Buyrun bi sorun mu var" dedim.
Gülümseyerek ;
"Ben Tuzlu Kahve istememiştim" dedi. Ne de güzel gülümsemektir öyle ama sanırım önce cevap vermem gerekiyordu.
"Nasıl yani " dedim.
" Bu kahve tuzlu" dedi.
O an jeton düştü tezgahın üstündeki o paket of hayır olamaz o an yerin dibine girdim içimden kendimi azarladıktan sonra ;
" Pardon gerçekten çok özür dilerim "
" Yo sorun değil benim de kalkmam lazım zaten "
Odun hemen kalkıp gitti ama suç bendeydi ilk günüm harika geçmişti gerçekten daha fazla ne olabilirdi derken cevap çok gecikmedi, telefonum çaldı ve evimi su bastığını öğrendim, kalacak bir yer bulmam gerekiyordu aklıma Deniz geldi Üniversiteden arkadaşım o da burada yaşıyordu.
Hemen aradım ve müsait olup olmadığını sordum," Tabiki gelebilirsin zaten çok özlemiştim iyi olur" cevabını aldıktan sonra derin bir nefes aldım verdiği adrese doğru yola koyuldum ve nihayet vardım, kapıyı çaldım ve çok güzel bi samimiyetle karşılandım.
Koyu bir sohbete dalmıştık ki Deniz;
"Canım arkadaşım bize bi kahve yaparsın artık"
"Tabi"
Mutfağa geçtik kahveleri yapmaya başlamıştım ki kapı çaldı. Deniz'e "Birini mi bekliyordun? " dedim.
"Ha yok abim gelmiştir " dedi.
Abisiyle yaşadığını bilmiyorum hatta bir abisi olduğunu bile bilmiyordum.
Deniz abisini karşıladıktan sonra yanıma gelip " Bi bardak daha koy abim de içer herhalde " dedi.
Kahveleri yaptık ve içeri geçtik gözlerim abisini aradı doğal olarak yani sırf meraktan ve dayanamayıp sordum;
" Kahveler soğuyacak abin nerede acaba" derken
Arkamda bi ses" Burdayım " bu ses yabancı gelmemişti ki arkamı dönüp,
" Mer-ha-ba" dedim. Dilim tutulmuş gözlerim fal taşı gibi açılmıştı.
-Bu oydu o-
