Effyden...
Gözlerimi açtığımda hastanede olduğumu anladım. Kolumda serum takılıydı. Aklıma Colin gelince kolumdaki serumu çekip çıkardım. Kanıyordu ama umurumda bile değildi. Yataktan kalkmamla başım döndü ama umursamadım. Yan tarafa döndüğümde diğer yatakta Harry yatıyordu onunda kolunda serum vardı.
Odadan çıkıp ameliyat hanenin oraya geldim. Uzaktan baktığımda herkes perişan görünüyordu. Benim yüzümdendi. Bir anlık dikkatsizliğimden çocuğum bu haldeydi. Sinirle odaya döndüm. Her şeyi atıp fırlatmaya başladım. Bir yandan yine ağlayıp bağırmaya başlamıştım. Odanın karşı duvarındaki aynada yansımama baktım. Bu ben değilim. Hırsla aynaya yumruk attım. Yumruğumla birlikte elim aynanın içinde kaldı.
H:Yardım edin. Hemşire. Doktor kimse yok mu?
Harry'nin bağırmasıyla içeri birkaç hemşire ve doktor girdi arkalarından Louis girdi. Yanıma gelip aynayı yavaşça çekip çıkardılar. Sol kolum kanlar içinde kalmıştı elim kesiklerle doluydu. Louis gelip kucağına aldı ve acil servise gittik. Elim ve kolumdaki camlar çıkarken başım Louis'in göğsündeydi. Kucağında sımsıkı tutuyordu.
Gözlerimden yaşlar akıyordu. Dikiş atmaya başladılar. Ardından elimi sardılar. Louis acilden çıkardı ama hala kucağında taşıyordu. Bahçeye çıkardı. Geçip bir banka oturdu.
Lo: Ne oldu Effy anlatmak ister misin?
E:Dondurma almaya çıkmıştık. Ve karşı kaldırımda bir baloncu varmış Colin birden yola fırladı. Anlatırken hıçkırıklarımı tutamıyordum. Şimdi ben Harry'e ne diyeceğim. Nasıl bir sorumsuz anneyim mi diyeyim. Oğluma bakamadım mı diyeyim.
Lo: Bana ne dediysen aynısı söyle.
E:Ya da boşanma davası açıp Colin'nin velayetini ona bırakayım.
Lo: Saçmalama Effy.
E:Hepsi benim suçum elini bırakmamalıydım. Yanımdan ayırmamalıydım.
H:Senin suçun değildi. O çocuk Effy sadece çocuk. Kendini üzme olur mu?
E:Özür dilerim Harry daha dikkatli olmalıydım.
H:Yaptık bir hata. Bu ikimizin suçu Effy üzme beni. Her ne olursa olsun Colin seni affedecektir.
E:Ama ya benden nefret ederse.
H:Öyle bir şey asla olmayacak.
Lo: Bak gördün mü? Bir sorun yok.
H:Haklısın kardeşim.
Hep birlikte hastaneye girdik. Yoğun bakımın olduğu kata geldiğimiz de kapılar açılmıştı. Doktor çıkınca hemen yanına gittik.
H:Oğlum nasıl?
D:Gayet iyi Bay Styles, Sol kolu alçıda başına 12 dikiş attık. Bacakları boydan boya sargıda ve bir hafta hareketsiz yatması lazım. Sadece lavaboya kalksın.
Lo: Kesinlikle ona her türlü yardımcı olacağız.
Harry ve Louis doktorla konuşurken ben köşede sessizce duruyordum bu kadarı fazlaydı. Kalbim daha fazla acıya dayanamazdı oğlumu öyle görmeye dayanamazdım. Bana nefretle bakmasına katlanamazdım.
O an karar verdim. Gidecektim. Burada daha fazla kalamazdım. Koşarak aşağı indim. Arabanın anahtarları üstündeydi hemen binip çalıştırdım. Tek elle zorla olsa da sürdüm arabayı. Eve vardığımda arabayı park edip anahtarı üzerinde bıraktım. Eve girip odaya çıktım. Kol çantamın içine pasaportum, kimliğim, vizemi ve bir miktar nakit para aldım üzerimi değiştirip ceketimi alıp evden çıktım.
