"N-ne! Sehun yapma lütfen."
"Bebeğim dışarıda biraz bekle."
O dışarı çıktıktan sonra çalışanlardan biri yanıma geldi. Hafiften boynuma gelen saçlarımı keserken, bir yandanda ıslık çalıyordu. Makineyi alıp saçıma tuttu.
Bunların hepsini senin için yapıyorum Lu...
Senin için...
Kesim bittiğinde parayı ödeyip dışarı çıktım.
Ordaydı,
Ağlıyordu...
"Lu ?"
"S-sehun bunları yapmak zorunda değilsin. Benim için çok büyük fedakarlıklar yapıyorsun. Yapma, lütfen..."
Ona sıkıca sarıldım.
"Şş..Böyle düşünme. İstemesem yapmazdım. Meleğim bana bak. Hey! Sen hala ağlıyor musun ?"
Dediğim an bana mükemmel gülüşünü sundu...
Herkesin hayran olduğu,
Benim ise aşık olduğum...
Saçındaki peruğu alıp çöpe fırlattım.
"Bunu takman için hiçbir neden yok Luhan! Kendine gel! Sen de bu dünya da ki 7 milyar insan gibisin. Onlarda senin gibi. Kimse kimseden farklı değil. Ne kanser bir genç ne down sendromlu bir çocuk ne de sağlıklı bir yetişkin...Hiçbirimiz farklı değiliz. Saklama artık kendini. Kimseden saklama..."
Ardından benim koluma girdi, okula doğru ilerledik.
Attığımız her adımda bize bakan gözlerin sayısı artıyordu.
Luhan her attığımız adımda dudağını daha sert dişliyordu.
Attığımız her adımda onlara bakmaması gerektiğini söylüyordum.
Okulun kapısının önüne gelince durdum. Ona baktım.
Çok güzeldi...
Bana bakıp kendini toparladı. Okula girdiğimiz zaman tüm gözler bize döndü. Bize doğru gelen kısa boylu birisini gördüm.
Ahh..Bu o çocuk.
Luhan'ı döven.
Luhan nereye baktığımı fark edince hafiften arkama geçti. Kolumu çok sıkı tutuyordu.
Bu çocuk ona ne yapmıştı ?
Çocuk önümüzde durup bir kahkaha fırlattı.
Cüce.
"Bak bak bak Sehun ve Luhan ne kadarda yakışmış yeni saç (!)larınız."
Ona doğru hamle yapıcakken Luhan kolumdan tuttu.
Kulağıma fısıldadı.
"Başına bela alma Sehun."
Onu dinlemeden benden yaklaşık 5cm kısa olan çocuğun yüzüne yumruk geçirdim. Etrafa toplanan çembere doğru bağırdım.
"Bu dakikadan sonra kimse ama hiçkimse Luhan hakkında ne iyi ne de kötü hiçbir bok söylemeyecek. Bizzat ben duyarsam okulun bu senesi ona zindan olur."
Ardından Luhan'ın koluna girecekken Luhan hızlıca tuvalete gitti.
Yine kan kusuyordu.
Yine...
Luhan yine kustuktan sonra başı döner gibi oldu. Kolundan hızlıca tuttum.
"S-sehun b-benim..."
Devamı gelmemişti.
Kucağıma yığılmıştı.
"LUHAN ?!?"
■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■■
Herkese merhaba! Gittikçe finale yaklaşıyoruz~ Umarım bölümü beğenmişsinizdir. Vote vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın~
Yeni yılınız kutlu olsun!
DİPNOT: Facebook hesabım kapandı. "Tilki'nin Sone'ı Taeny" adı ile bana ulaşabilirsiniz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bulmaca (DÜZENLENİYOR)
Fanfic"Affet beni bebeğim, affet beni...Çözülmesi zordun, yapamadım..."