Colored eyes and true love - 1D fanfic- Louis Tomlinson

Chapter 15.

*Rose's POV*

Het is zo verwarrend allemaal. Zayn en Perrie zijn weg en we zijn net op tour. Mijn examens komen eraan voor mijn opleiding van 3 weken en Liam komt in paniek naar me toe gerend. Tranen met tuiten. "Li wat is er gebeurd?" Vraag ik en ik sla snel mijn armen om hem heen. "D-Dan-nielle." Snikt Liam en mijn ogen worden groot. "No way! Li!" Roep ik geschrokken uit. Ik sla mijn armen strak om hem heen en zucht. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik en Liam schud zijn hoofd. "Ik... Ik... W-weet het n-niet. Ze z-zei gewo-oon dat het o-ove-er was." Snikt Liam. Arme jongen. Hij is er echt helemaal kapot van.

"Schatje is er iets?" Vraagt Louis en ik schud mijn hoofd. "Zeker? Ik maak me zorgen!" Zegt Louis en ik zucht. "Het is echt niks, Lou!" Zeg ik en Louis rolt zijn ogen. "Je ogen verraden je!" Zegt Louis en ik bijt mijn lip. Ik weet bijna wel zeker dat ze licht magenta en turquoise zijn. "Schatje kom hier!" Zegt Louis en hij trekt me in zijn armen. Hij houd me vast en ik slaak een zucht. "Ik ben gewoon gestrest voor mijn examens en een beetje boos." Mompel ik en ik laat mijn hoofd op Louis' borst vallen. "Waarom boos?" Vraagt Louis en ik weet bijna wel zeker dat er een frons op zijn gezicht zit. "Danielle heeft Liam gedumpt. Zonder reden! Dat kan toch niet! Hij houd van haar met heel zijn fucking hart en dumpt hem zonder reden!" Ik duw mezelf boos van Louis af en zit rechtop en kijk Louis half boos en gefrustreerd aan terwijl hij ook rechtop gaat zitten. "Zijn ze uit elkaar?" "Waarom denk je dat Liam al de hele dag geen woord heeft gezegd." Zeg ik en Louis denkt diep na. "Jezus... Arme jongen!" Mompelt hij.

Nadat Louis en ik twee uur volop hebben gediscussieerd over Liam en Daniëlle en mijn examens knort mijn buik. "We gaan eten denk ik maar..." Grinnikt Louis en ik knik. "Ja." Mompel ik en ik sta op. Ik doe mijn lenzen in en Louis fronst terwijl ik mijn schouders ophaal. Louis pakt lief mijn hand vast. "Het komt wel goed!" Zegt hij lief en hij drukt een klein kusje op mijn slaap. We lopen naar beneden naar het restaurant van het hotel en zien de rest al zitten.

Ik zucht en prak wat in mijn eten. "Babe je moet wel eten hoor!" Zegt Louis die zijn hand op mijn knie legt. "Maar ik heb totaal geen honger..." Zucht ik. "Je kan niet de hele dag niks eten." Zegt Louis met een pruil. "Ja maar de dag is net begonnen dus ik eet niet heel de dag niks. Want als ik honger krijg eet ik heus wel." Zeg ik bot en Louis fronst. "Sorry..." Mompel ik en ik zucht diep. "Alles oké mop?" Vraagt Louis en ik bijt op mijn lip. "Ik heb gewoon buikpijn." Zeg ik zacht. "Word je ziekjes?" Vraagt Louis en ik schud mijn hoofd. "Als je het heel erg graag wilt weten: Ik ben ongesteld en krijg dan gigantische buikkrampen..." Ik slaak een diepe zucht. "Oh... Is daar niks tegen dan?" Vraagt Louis en ik schud mijn hoofd. "Meestal maak ik een holletje in me deken en overleef daar een week." Zeg ik met een klein lachje en ik hoor Louis grinniken. "Misschien moet dat juist niet. Je moet dan juist afleiding." Zegt Louis. "Ja maar denk je echt dat ongestelde mensen leuke activiteiten willen doen. Dan bloeden we nog meer dood. Nog chagrijniger en hebben we bloedtransfusies nodig!" Zeg ik dramatisch en Louis stikt half in zijn eten van het lachen.

"Zodra een jongen een relatie start schrijft hij hier zich voor in!" Zegt Louis vastberaden als ik zeg dat hij iets anders kan gaan doen. "Maar Lou-" "Nee, mond dicht jij. Jij kleed je om ik pak de films en de rest!" Zegt Louis streng en ik giechel zacht. Ik kleed me snel om in mijn joggingbroek en een hemdje. Ik wil Louis helpen maar hij slaat mijn arm weg en verplicht me om alvast te gaan liggen. Ik grinnik en maak mezelf comfortabel op het bed.

Ik smelt bij de aanrakingen van Louis' hand die mijn buik streelt. Het voelt alsof alle buikkrampen in een keer wegtrekken. Ik volg de film allang niet meer maar concentreer me op Louis zijn aanrakingen die de krampen doen wegdrijven en hoop dat dit nog heel lang zo mag duren.