Disaster(h.s Fanfiction)

Η απαγωγή

Μετά από δύο μέρες επιτέλους έφτασε η ωρα,ή ώρα της απαγωγής πραγματικα δεν ξερω γιατί το κανω τόσο μεγάλο θέμα αυτή την φορά ίσως να είναι επειδή αυτή την φορά δεν ήταν υπό την θέληση μου. Αυτά σκέφτομαι καθώς ντυνομαι,αρπάζω μια τσίχλα με γεύση μέντα και κατεβαινω κάτω παιρνω κλειδιά και αφηνω το σπίτι πίσω μου. Καθώς φτανω στο σπιτι του Νιαλλ βγαζω ένα τσιγάρο από το πακέτο και το τοποθετώ στα χείλη μου, διαολε αυτή ή μυρωδιά δεν ηα σταματήσει ποτέ να είναι ή αγαπημένη μου με κανει τόσο ευάλωτο αλλά ταυτόχρονα με σκοτώνει γιατί κάποιες φορές στην ζωη να θεωρεις κάτι τόσο ωραιο αλλά τελικά να είναι τόσο επικίνδυνο για τον ευατο σου. Ποτε δεν τα πηγαινα καλα με την λογική και δεν προκειται και τώρα. Βγαινω από το αμάξι μου και γλιστρω τα γυαλιά μου από τα μαλλια στα μάτια μου.Φτανω στο κατώφλι του Νιαλλ και χτυπάω την πόρτα δυνατά ώστε να καταλάβει ότι ηρθα, τού πέρνει λίγη ώρα πριν μου ανοίξει.
"Πάλι ετρωγες?" τον ρωταω αφού ξερω οτι όλη μέρα λιμεριαζει στην κουζινα.
"Καλημερα και σε σενα Σταιλς" τον κοιταω νευριασμένος αφού με πειράξει το τελευταιο που είπε και δεν αργεί να το καταλάβει
"Σορρυ σορργ το ξεχασα ηρεμησε" είναι πολύ σπαστικο να σε φωνάζουν με το επίθετο δεν μπορω να το καταλαβω ότι δεν μπορούν να χωνέψουν ότι δεν μού αρεσει το επίθετο μου.
"Λοιπον εισαι έτοιμος για σήμερα?σπάει την άβολη ατμόσφαιρα βγάζοντας με από ασήμαντα πράγματα
" Αυτό θα επρεπε να το πω εγω"τι το περάσει δηλαδή, εγω εκανα αυτή την συμμορία εγω κανονιζω εγω κανω τα παντα. Μπορω να βαλω οποίον θελω,να διωξω οποίον θελω και να σκοτώσω οποίον γουσταρω.
"Ναι είναι αρκετά ετοιμος" μου απαντάει γυρνώντας κανάλι στην τηλεόραση.
"Λοιπον φεύγω εχω δουλειές ενημέρωσε τιυς άλλους να είστε σοιτι μιυ πριν τις 9 καταλαβες?" ρωταω
"Ναι ναι" μου απαντάει καθώς σηκώνεται για να με ξεπροβόδισει.
~Μετα από μια ωρα~
Αφού πηγα και στο σουπερμάρκετ για να παρω κατεψυγμένα φαγητά για να φτιάχνω όλη την εβδομαδα πηγαινω στο δωμάτιο μου όπου μόνο εκεί νιωθω πως ανηκω,σκέφτομαι την ζωη μου τελευταία και μπορω να πω πως περναω την κάθε μου μερα χωρίς να με ενδιαφερει και ο χρόνος κυλά τόσο γρήγορα που διαολε δεν μπορω να  τον προλαβω ούτε καν εγω.Δεν μπορω να φανταστώ πως αυτή ή ησυχία θα σπάσει από απόψε μετά την απαγωγή του πλουσιοκόριτσου τα μισω όσο μπορώ. Το μόνο που θέλουν είναι λεφτα και λεφτα...σήμερα θα μάθει το είναι ζωή μαλλον..
Η ωρα είναι ήδη 8 και μιση και περιμενω τα αγορια ελπιζω ο Νιαλλ να τους προειδοποίησε μα τον θεό θα τον σκοτώσω διαφορετικά.Το κουδούνι τελικά χτυπά και σηκωνομαι να ανοιξω την πόρτα τα αγορια μπαίνουν μέσα και εγω τους δινω κατευθείαν τις μαύρες στολές τους που φοραμε κάθε φορά σε καποια αποστολή.Αφού έχουμε κανονισει τι θα κάνει ο καθενας μπηκαμε στο τζιπ του Νιαλλ και φυγαμε για το περιβόητο σπίτι των "Fosters".

Λοιπον να το και αυτό..για χάρη της Χριστίνας το εβαλα:)Ελπιζω να σας άρεσε:) τι θα γινει τελικά? Θα την απαγάγουν? Ψηφίστε και σχολιαστε.