Umudun silik satırları

Kahpe!

Sustu,

Ve yumdu gözlerini yavaşça.

Ağzında bir alev parçası,

Sırtında bıçak yarasıyla.

Ama titriyordu hala dudakları,

Sanki birşeyler mırıldanıyordu.

Eğildim,

Dinlemeye koyuldum usulca.

Kahpe diyordu son sözlerinde.

Kahpe şu insanoğlu,

Üç kuruşa satar şerefini,

Bilmez haddini.

Sonra derin bi sessiz,

Ardından kuru bir öksürük.

Devam etti;

Kahpe şu insanoğlu,

Ayan beyan ortada olan zürriyetini

Gizlemeye çalışır olmuş kendinden bile.

Kahpe !

Yutkundu bir kaç kez daha...

Kahpe şu insanoğlu,

Bir küçük sedaya ürperecek yüreğini,

Aslan gösterir olmuş aynalara.

Susma! Susma dedim hayasızca,

Ama o sustu bir daha konuşmamak üzere.

Neyse!

Ölünün arkasından yas tutmak yakışmaz bize,

Sözlerini yâd edelim bizde.

Kahpe!