Zaman taç yapraklarını açmış bir gül kadar narin şimdi.
Ve ben elleri soğuktan buz tutmuş yüreğimi ovalayarak uyandım bu sabah.
Bir kar tanesi düştü avuçlarıma, sonra bir kor acı yüreğime.
Ey aşk! Kim bilir neredesin şuan ve kiminle ?
Hangi kendini bilmez ısıtıyor pamuk ellerini kara gönlünde?
Belki güneşin ilk ışıkları hala değmedi kömür karası gözlerine.
Sende beni izliyorsun, düşlerinde gizlice.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Umudun silik satırları
PuisiBir sonbahar akşamında başladı her şey. Şiir bence umuttu ve ben umudumu hiç bir zaman kaybetmedim !
