Umudun silik satırları

Ben değil, onlar özlüyor !

Bu sefer bir şiir değil haykırış bu bir isyan.
Bu gün yaptığım hataların cefasını çekiyorum
Ve isyan bayraklarını çekiyorum gönlere.
Sensiz bir güne daha merhaba !
Nasıl yapıyorsun bilmiyorum yine aklımı çeliyorsun.
Ben değil göz kapaklarım seni özlüyor,
Kulaklarım seni özlüyor,
Biraz da burnum muzdarip bu durumdan.
O da kokunu özlediğini söylüyor.
Hepsine verecek bir cevabım var aslında;
Kokunu güllerden alıyorum biraz,
Göz kapaklarımı fotoğrafların susturuyor..
Peki kalbimin hakkını kim verecek ?
Işte onu tatmin edecek bir şey bulamıyorum.
Ellerim de destek veriyor ona !
Artık sıcaklığını özledik diyorlar utanmadan.
Bütün bedenim de özlüyorum seni.
Usul usul sefil sefil özlüyorum. 
Hani aşkta mesafeler engeldir ya,
Sözüm ona ben sana çok yakınım aslında.
Hala fark edememiş olman çok garip.
Senin yörüngende dönüp duruyorum sadece.
Bir tilki misali dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına geliyorum,
elimde olmasada.
Sonra apansız bir şarkı çalıyor arka fonda,
Sanki göz yaşlarım da seni özlüyor.
Ahmaklar ! Neden özlersiniz ki sanki hiç gelmeyecek birini,
Sizi hiç hak etmeyecek birini.
Bir tek gülümsemem özlememiş seni sanırım;
Onu hiç göremiyorum bu günlerde.
Büyük bir hevesle alınıp rafta duran kitap gibi,
Çokk yakınım da duruyor aslında.
Ama açıp okumaya mecalim yok sen yokken.
Sonra sonra sonra ... 
Sonralarım da seni özlüyor.
Bu sonralar hiç bitmeyecek gibi o yüzden ben bitiyorum.
Elveda sevgili hücrelerime sensizlik dersi vermeye gidiyorum..