Umudun silik satırları

Bir zamanlar " gibi "

Nasıl anlatsam bilmiyorum. Herşey güzel gidiyor aslında. Gülümsüyorum zor da olsa. Yeni yeni insanlar tanıdım, mutluyum, huzurluyum. Çayım sigaram herşeyim var. Ama bir eksiklik var hala. Yerini doldurmak isteyenler oluyor izin veremiyorum. İçimden bir ses, dur diyor. Dur ! Özlüyorum bazen mesela. Oturuyorum düşünüyorum, şuan olduğu gibi mesela. Birden bire oluyor bu. Plansız, programsız. Birden yaptığım işi bırakıyorum, yakıyorum sigarayı geçiyorum bir köşeye oturuyorum ve düşünüyorum. Bir tilki misali dönüp dolaşıp kürkçü dükkanına geliyorum. İstemiyorum gelmek, çünkü geldiğim her zaman pişman oluyorum. Her zaman daha da kötü oluyor bu ayrılık daha da fazla üzülüyorum her seferinde. Ama ne yapayım elimde değil. İmkansızsın ama ben imkansızı seviyorum. Belki de alışmalıyım sensizliğe. Gülmeliyim acılarıma zor olsa da belkide. Yavaş yavaş sigaram da bitiyor şarkılarda ve ben yine sensizliğe yelken açıyorum. Ben yine odamda yalnız kalıyorum. Senle konuştuğumuz günleri seninle beraber güldüğümüz günleri özlüyorum. Ama olmayacak biliyorum. Sadece bir kez sesini duyayım kafi diyorum. Beni yaralayacak belki, belki daha çok acıtacak canımı sesini duymak. Ama istiyorum. Bir kelebeğin ateşe kanat açması gibi, bir balığın derin sulara dalması gibi, bir beşerin aşka ulaşması gibi, istiyorum.