Dreams of Dancing...

Σε ξέρω από κάπου;

Βγαίνοντας από την τουαλέτα, η Νίνα κοντοστάθηκε για λίγο στον καθρέφτη να κάνει έναν τελευταίο έλεγχο στην εμφάνισή της. Αν και ήταν ήδη μία ώρα στο κλαμπ, το μακιγιάζ της ευτυχώς δεν είχε χαλάσει καθόλου. Είχε επιλέξει να βαφτεί σε σκούρα χρώματα, τα οποία σε συνδυασμό με το μαύρο εφαρμοστό μίνι φόρεμά της, έκαναν τα μάτια της να φαίνονται πιο πράσινα από ποτέ. Το μόνο στοιχείο που θεωρούσε πραγματικά υπέροχο πάνω της ήταν αυτά. Δυο καταπράσινα μάτια με τεράστιες βλεφαρίδες ολόγυρά τους που έκαναν το βλέμμα της απίστευτα έντονο και απερίγραπτα διαπεραστικό. Το υπόλοιπο της εμφάνισής της δεν το θεωρούσε και κάτι το ιδιαίτερο. Ήταν καλλίγραμμη μεν, αλλά εξαιρετικά κοντούλα και αν και για πολλά χρόνια είχε μακριά μαλλιά, φέτος τα είχε κουρέψει καρέ, μήπως και το κοντό μαλλί της προσθέσει λίγο ύψος. Το άλλο της πρόβλημα ήταν ότι δεν μπορούσε να φορέσει τακούνια. Κοίταξε με απογοήτευση τις μαύρες μπαλαρίνες που στόλιζαν τα πόδια της και ξενερωμένη έστρεψε το βλέμμα της στον καθρέφτη. «Ας ελπίσουμε ότι το κοντό φόρεμα μου προσθέτει λίγη γοητεία, γιατί από παπούτσι... χάλια.», σκέφτηκε απογοητευμένη και στη συνέχεια άνοιξε την πόρτα της τουαλέτας, ώστε να επιστρέψει στο τραπέζι τους.

Το κλαμπ ήταν ασφυκτικά γεμάτο από κόσμο. Σάββατο βράδυ, άλλωστε, και με τον Μάρκο dj, πώς ήταν δυνατόν να μην ήταν φίσκα; Ο γκόμενος της Τζίνας δούλευε για πάνω από ένα χρόνο σ' αυτό το μαγαζί, στις βραδιές του γινόταν το αδιαχώρητο και ευτυχώς η παρέα του είχε πια αποκτήσει μέχρι και το δικό της ρεζερβέ τραπέζι για τα Σαββατοκύριακα. Η Νίνα βρισκόταν εκεί για πρώτη φορά και σαν πρώτη εντύπωση δεν της είχε φανεί κι άσχημο. Είχε τη δική του δυναμική, ο κόσμος που μάζευε φαινόταν εντάξει και, το κυριότερο, όλοι έδειχναν να περνάνε καλά. Κατά διαστήματα κάποιοι χόρευαν στο ρυθμό της μουσικής, ενώ άλλοι έπιναν τυπικά το ποτό τους, χαζεύοντας τον κόσμο γύρω τους. Η Νίνα άρχισε να χώνεται μες στο πλήθος σπρώχνοντας τους ανθρώπους που χόρευαν και τρυπώνοντας ανάμεσα σε όσους στέκονταν όρθιοι. Δεν θα την χώριζαν ούτε δύο μέτρα από το τραπέζι τους, όταν ξαφνικά ένα ανδρικό σώμα κοκάλωσε μπροστά της, μπλοκάροντάς της τελείως το δρόμο. Η Νίνα υπέθεσε πως κάποια γκαρσόνα περνούσε φορτωμένη με τον δίσκο κι έτσι ο άντρας μπροστά της αναγκάστηκε να μείνει στη θέση του για να μην τον ρίξει. Περίμενε υπομονετικά να φύγει όμως η ώρα περνούσε και το καλοσχηματισμένο στέρνο που μονοπωλούσε το οπτικό της πεδίο δεν έλεγε να μετακινηθεί από μπροστά της.