Με το που αντίκρισε τη γέφυρα της Χαλκίδας, ένα συναίσθημα ανακούφισης κατέκλεισε την καρδιά της. Μετά τις χθεσινές φασαρίες άργησαν πολύ να ξυπνήσουν το πρωί και τελικά ξεκίνησαν αρκετά αργά να φύγουν από την Αθήνα. Πλησίαζε σχεδόν μεσημέρι και η Τζίνα της είχε πει να την πάρουν τηλέφωνο με το που θα περνούσαν την γέφυρα, ώστε μέχρι να αφήσουν τα πράγματά τους στο ξενοδοχείο και να κατέβουν στην προκυμαία, η ίδια να έχει προλάβει να πάει στις καφετέριες και να τους περιμένει.
«Αριστερά στρίβεις.», του είπε μόλις το αυτοκίνητο διέσχισε την γέφυρα και κατευθυνόταν πια προς τη διασταύρωση. Ευθεία ο δρόμος συνέχιζε προς τη Βόρεια Εύβοια, προς τα δεξιά στη Νότια και Κεντρική Εύβοια, ενώ στα αριστερά τους ήταν ο δρόμος που οδηγούσε στη Χαλκίδα.
«Ξέρω.», της απάντησε ο Άλεξ με σιγουριά και έπιασε την αριστερή λωρίδα. Η Νίνα τον κοίταξε με απορία.
«Έχεις ξανάρθει;»
«Πάρα πολλές φορές. Υπηρέτησα στο Στρατόπεδο του Αυλώνα και όποτε είχαμε έξοδο ερχόμασταν Χαλκίδα.»
«Κι ο αδερφός της Τζίνας υπηρέτησε εκεί. Τεθωρακισμένα ήσουν;»
«Εννοείται.», απάντησε καμαρωτός καμαρωτός. «Τους όμορφους και τους σωματαράδες, μωρό μου, στα τεθωρακισμένα τους στέλνουν.»
«Ψώνιο.»
«Είμαι. Αλλά με λατρεύεις.», της είπε κοροϊδευτικά και πριν ανάψει πράσινο το φανάρι, έσκυψε προς το μέρος της για να της δώσει ένα φιλί. Η Νίνα ανταποκρίθηκε στην κίνησή του κι ύστερα του χάρισε ένα πανέμορφο χαμόγελο. «Επιτέλους βρε μωρό μου, χαμογέλασες!», σχολίασε τρισευτυχισμένος. «Μην μου ανησυχείς. Θα δεις, όλα καλά θα πάνε.», συμπλήρωσε και ύστερα έστριψε προς το κέντρο της πόλης.
Το ξενοδοχείο τους βρισκόταν αρκετά κοντά στην προκυμαία κι έτσι τακτοποιώντας γρήγορα γρήγορα τις βαλίτσες τους, κατέβηκαν με τα πόδια για να συναντήσουν την Τζίνα. Είχαν δώσει ραντεβού στην παλιά γέφυρα της πόλης και ευτυχώς η Τζίνα δεν άργησε καθόλου να τους βρει.
«Είσαι καλά;», την ρώτησε η Νίνα σφίγγοντάς την στην αγκαλιά της.
«Μια χαρά.», απάντησε εκείνη αλλά όσο και να ήθελε να δείξει πως είχε μείνει ανεπηρέαστη από τον χθεσινό τσακωμό, τελικά δεν τα κατάφερε.
«Έλα να σου κάνω κι εγώ μια αγκαλιά.», της είπε μεταξύ σοβαρού κι αστείου ο Άλεξ και άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά του. Υπό άλλες συνθήκες η Τζίνα θα τον έβριζε, αλλά εκείνη τη στιγμή ένιωθε τόσο χάλια που δεν μπορούσε να αρνηθεί μια τόσο γλυκιά αγκαλιά σαν τη δική του. Με την προτροπή της Νίνας που έσκασε στα γέλια όταν την είδε να της ζητά την άδεια για να ακουμπήσει τον γκόμενο της, η Τζίνα δέχτηκε την παρηγορητική κίνησή του, νιώθοντας αμέσως κάπως πιο ανακουφισμένη.
ESTÁS LEYENDO
Dreams of Dancing...
RomanceΝίνα: Τον θέλει σαν τρελή, αλλά πρέπει πάσει θυσία να μείνει μακριά του. Άλεξ: Την θέλει σαν τρελός και δεν θα αφήσει τίποτα να τον εμποδίσει από το να την κερδίσει. Εσείς; Τί θα κάνατε αν θέλατε κάποιον πάρα πολύ, όμως δεν μπορούσατε να τον έχετε;