Dreams of Dancing...

Κόλαση!

Για πρώτη φορά στη ζωή της στάθηκε τυχερή στο θέμα του πάρκινγκ. Είχαν κλείσει τραπέζι σε ένα μαγαζί στην άλλη άκρη της πόλης και, παρόλο που στην περιοχή των Δυτικών Προαστίων τα Σάββατα γινόταν το έλα να δεις, η Νίνα βρήκε σχετικά αμέσως να παρκάρει. Με την Αναστασία, τον Δημήτρη και τον Νίκο είχαν δώσει ραντεβού μέσα στο μαγαζί και, έχοντας φτάσει μισή ώρα νωρίτερα, αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στην κατάμεστη πλατεία μπας και ηρεμήσει.

Παρόλο που περπατούσε αρκετά γρήγορα στην προσπάθειά της να κατευνάσει τα νεύρα της, η Νίνα παρέμενε επιεικώς έξαλλη. Όλα της έφταιγαν αλλά κυρίως ήταν έξαλλη με τον εαυτό της. Ο Νίκος έπειτα από τα τόσα συνεχόμενα ραντεβού τους ήταν ασυγκράτητος στο θέμα της επικείμενης σχέσης τους και η Νίνα μετά βίας μπορούσε να συγκρατήσει τα πράγματα ώστε να μην ξεφύγουν. Βαθειά μέσα της ήξερε πως αυτό μεταξύ τους δεν μπορούσε να συνεχιστεί, όμως πλέον ούτε καν ήξερε πώς να το σταματήσει. Από τη μία είχε την Αναστασία που επέμενε πως αυτός ο άνθρωπος ήταν ότι καλύτερο για εκείνη και από την άλλη τον εαυτό της και την Τζίνα να την προειδοποιούν με χίλιους τρόπους πως η σχέση αυτή ήταν απ' άκρη σ' άκρη λάθος. Επί δύο βδομάδες προσπαθούσε να δει τον Νίκο έστω σαν φίλο και δεν τα κατάφερνε, πότε επιτέλους θα τα κατάφερνε να τον δει σαν γκόμενο; Ούτε κι η ίδια δεν ήξερε και μάλλον η απάντηση όσο περνούσε ο καιρός έκλεινε στο ποτέ.

Βλέποντας την ώρα που είχαν δώσει ραντεβού να πλησιάζει η Νίνα επιτάχυνε το βήμα της και κατευθύνθηκε προς το μαγαζί. Το κλαμπ που είχαν επιλέξει να περάσουν το Σαββατόβραδο τους ήταν ένα συμπαθητικό λάτιν στέκι το οποίο η Νίνα είχε ξεθάψει από ένα οδηγό διασκέδασης έπειτα από πάρα πολύ κόπο, στην προσπάθειά της να βρει ένα μέρος στο οποίο δεν θα υπήρχε καμία πιθανότητα να πετύχει τον Άλεξ. Τα οριεντάλ και τα λάτιν μαγαζιά αποδείχθηκαν η καλύτερη επιλογή που μπορούσε να κάνει κι έτσι, δεδομένου ότι και ο Άλεξ και ο Μάρκος σύχναζαν κυρίως στα μαγαζιά του κέντρου, το να επιλέξει μαγαζί στο Μπουρνάζι ήταν ό,τι πιο ιδανικό.

«Ήρθες κιόλας», ακούστηκε η φωνή του Νίκου μόλις μπήκε στο μαγαζί. Η Νίνα είχε μπει εδώ και ώρα και καθόταν ήδη στο τραπέζι τους.

«Ναι, βρήκα αμέσως πάρκινγκ. Η αλήθεια είναι πως ούτε κι εγώ το περίμενα.»

«Δεν καταλαβαίνω γιατί δεν ήθελες να έρθουμε με το δικό μου. Βλακεία που κουβάλησες και το δικό σου αμάξι μέχρι εδώ.»