Dreams of Dancing...

Παίζοντας βρώμικα

Παρασκευή απόγευμα και αμέσως μετά το σχόλασμα η Νίνα πήρε ένα ταξί για να πάει κατευθείαν στη σχολή της Τζίνας. Οι επιδείξεις θα ξεκινούσαν σε μιαμιση ώρα περίπου. Ήταν αρκετά νωρίς και άνετα προλάβαινε να περάσει πρώτα από το σπίτι της για να φορέσει κάτι πιο κολακευτικό, αλλά προτίμησε να πάει κατευθείαν με τα ρούχα της δουλειάς, δηλαδή ένα τζιν και ένα ριχτό μπλουζάκι. Δεν ήταν κακοντυμένη, αλλά σίγουρα δεν την έλεγες και περιποιημένη. Και το προτιμούσε έτσι. Από τη στιγμή που η σημερινή ημέρα περιελάμβανε την εφαρμογή του σχεδίου: «απωθώ γκόμενο» και όχι το «φτιασιδώνομαι για να ρίξω γκόμενο», τότε το ντύσιμό της θεωρείτο ότι πιο κατάλληλο για την περίπτωση.

Φτάνοντας στη σχολή ανέβηκε με γρηγοράδα τα σκαλιά και μπαίνοντας μέσα, αντίκρισε ακριβώς ευθεία μια αίθουσα χορού, της οποίας η πόρτα ήταν ορθάνοιχτη. Ο Άλεξ βρισκόταν μέσα και, απ' όσο μπορούσε να δει από τους καθρέφτες που υπήρχαν ολόγυρα, έκανε μάθημα σε κάποια παιδάκια. Η Νίνα έστριψε πολύ διακριτικά προς τον διάδρομο που οδηγούσε στο γραφείο των καθηγητών και, χωρίς εκείνος να την δει, πήγε αμέσως να βρει την Τζίνα.

«Α, ήρθες;», της είπε εκείνη μόλις την είδε. «Μα καλά; Τόσο νωρίς; Γιατί δεν πήγες πρώτα σπίτι να αλλάξεις;»

«Μια χαρά είμαι. Καλύτερα έτσι παρά να με δει περιποιημένη και να του μπουν ιδέες ότι το έκανα για εκείνον.»

«Σε είδε;»

«Όχι ακόμα. Κάνει μάθημα. Για πες μου τώρα πώς έχει το πρόγραμμα;»

«Ρε συ, Νίνα. Είναι χοντρό, δεν τον λυπάσαι;»

«Τζίνα, το ξέρω αλλά πίστεψέ με δεν πρόκειται να ξεκολλήσει αλλιώς. Τί είναι καλύτερο δηλαδή; Να κοροϊδευόμαστε για πόσο καιρό ακόμα ή να του το ξεκόψω μια και καλή;»

«Έχεις δίκιο. Λοιπόν, πρώτα θα γίνουν κάποια χορευτικά για τα μικρά παιδάκια, ύστερα για τα πιο μεγάλα και μετά πιο αργά, κατά τις 22.00, θα γίνουν οι δικές μας εμφανίσεις. Ο Άλεξ θα είναι σε μάχη με έναν καλεσμένο bboy. Έναν παλιό χορευτή της σχολής μας.»

«Μόνο αυτή τη μάχη θα κάνει;»

«Ναι.»

«Εντάξει. Το χω!»

Η Νίνα άφησε την κολλητή της μαζί με κάτι άλλους δασκάλους να κάνουν τις τελευταίες προετοιμασίες και βγήκε να περιμένει καθιστή στην είσοδο. Από τις κλειστές πόρτες που υπήρχαν ολόγυρά της έρχονταν διάφορες μουσικές και αποβάλλοντας τη μείξη όλων αυτών των μελωδιών που όλες μαζί ταυτόχρονα μόνο πονοκέφαλο μπορούσαν να της προκαλέσουν, βάλθηκε να σκέφτεται το σχέδιό της. Το παν ήταν να καταφέρει να στρέψει τη συζήτηση προς τα εκεί που ήθελε. Πώς όμως θα γινόταν αυτό; Η Νίνα αυτή τη μία ώρα που έμεινε μόνη της στον καναπέ της εισόδου, έπλασε μες στο κεφάλι της ίσα με δέκα σενάρια για το πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί ο διάλογός τους. Ναι, θα μπορούσε να φέρει προς τα κει τη συζήτηση! Αν ο Άλεξ της ζητούσε ξανά να βγουν, εκείνη σίγουρα θα έβρισκε τρόπο να του πει αυτό που ήθελε.