Dreams of Dancing...

Κατάρρευση

«Μάρκο!», αναφώνησε η Νίνα γεμάτη χαρά κι έτρεξε να τον αγκαλιάσει. Ο Μάρκος της χαμογέλασε από μακριά και μόλις τον πλησίασε, της ανταπέδωσε την ενθουσιώδη αγκαλιά. «Τί έκπληξη ήταν αυτή;», τον ρώτησε φιλώντας τον σταυρωτά. «Ο Άλεξ δεν μου είπε ότι θα ήσουν κι εσύ στην προπόνηση μας.»

«Το ξέρω. Δεν ήταν σίγουρο αν θα έρθω γι' αυτό του είπα να μην στο πει.»

«Σε παρακάλεσε να μας βοηθήσεις με τη μουσική;»

«Ναι.», είπε με χαμόγελο κι άφησε τις τσάντες με τον εξοπλισμό του στο πάτωμα. «Κάποιος πρέπει να σε μάθει να προσαρμόζεσαι στις αλλαγές της μουσικής, δεν νομίζεις;»

Δυο μόνο βδομάδες τους χώριζαν από την ημέρα του Battle of the Best και ο Άλεξ είχε δανειστεί το γκαράζ ενός φίλου του χορευτή, ώστε να πραγματοποιήσουν εκεί το τελικό στάδιο της προετοιμασίας τους. Μπορεί η Νίνα από πλευράς χορευτικών κινήσεων ό,τι ήταν δυνατόν να μάθει μέσα σε τέσσερις μήνες να είχε πράγματι προλάβει να το μάθει, όμως αυτό που έμενε ήταν να εξοικειωθεί με την λογική του διαγωνισμού και με τον τρόπο που γίνονταν οι μάχες. Ο φίλος του Άλεξ ήταν χρόνια χορευτής και για τις προπονήσεις του είχε φτιάξει ένα ειδικά διαμορφωμένο γκαράζ με παρκέ, καθρέφτες και θέση για dj. Ο Μάρκος άρχισε να ετοιμάζει τα μηχανήματα τη στιγμή που ο Άλεξ περίμενε ένα ζευγάρι χορευτών που είχε καλέσει εκτός από το Μάρκο για να τους βοηθήσει.

«Πάω να γνωρίσω τα παιδιά.», είπε η Νίνα μόλις είδε τους δύο χορευτές να μπαίνουν στο γκαράζ και να χαιρετούν τον Άλεξ. «Κι εσύ μετά μη φύγεις αμέσως. Μείνε να πάμε για έναν καφέ, τόσο καιρό έχουμε να σε δούμε.»

«Νίνα, καλύτερα όχι. Πνίγομαι στις δουλειές.»

«Έλα ρε Μάρκο;», αναφώνησε παραπονιάρικα, όντας προετοιμασμένη από πριν για αυτή του την άρνηση. «Τί δουλειές, δηλαδή, έχεις και δεν μπορείς;»

«Μετακομίζω στη Θεσσαλονίκη.»

«Μετακομίζεις;»

Η Νίνα έμεινε άναυδη. Ήξερε ότι ο Μάρκος τους απέφευγε μετά τα επεισοδιακά γεγονότα που ακολούθησαν το χωρισμό του με την Τζίνα - αλλά και τα ακόμη χειρότερα σκηνικά που διαδραματίστηκαν τον καιρό που η Τζίνα έβγαινε με τον Μάριο - αλλά δεν περίμενε πως θα έπαιρνε την απόφαση να φύγει τόσο μακριά ώστε να μην τους βλέπει και καθόλου.

«Ναι.», της απάντησε με σκυμμένο το κεφάλι. «Τα τελευταία μου πράγματα τα έστειλα προχθές με τη μεταφορική και τώρα περιμένω μόνο κάτι χαρτιά από το ΙΚΑ που πρέπει να εκδοθούν και μόλις τα πάρω θα φύγω κι εγώ.»