Μάθε με να χορεύω!

13K 901 151
                                    

Το φθινόπωρο είχε μπει πια για τα καλά. Φεύγοντας από το κλαμπ στις 4 τα ξημερώματα, ο φθινοπωρινός καιρός τους υποδέχθηκε με μια νεροποντή και, όταν έφτασαν πια στο σπίτι του Άλεξ, ήταν κι οι δυο μούσκεμα. Πέταξαν όπως όπως τα ρούχα τους και, υπό τους ήχους των ψιχάλων που έπεφταν στην κεραμοσκεπή, έπεσαν στο κρεβάτι επιχειρώντας να σβήσουν το πάθος τους. Εκείνο το βράδυ έκαναν έρωτα για πρώτη φορά. Η μαγεία του χορού έμοιαζε να έχει αγγίξει όχι μόνο τις καρδιές τους, αλλά και τα σώματά τους, κάνοντάς τα να μοιράζονται για πρώτη φορά κάτι πολύ πιο δυνατό από την ανάγκη μιας σαρκικής ικανοποίησης. Ήταν ένα τρυφερό και ισχυρό συναίσθημα που διήρκησε για αρκετή ώρα και στο τέλος τους άφησε και τους δυο κατάκοπους και τρισευτυχισμένους, τον έναν μέσα στην αγκαλιά του άλλου.

«Κρυώνεις;», την ρώτησε σπρώχνοντας κι άλλο το πάπλωμα γύρω από το σώμα της. Η Νίνα χώθηκε ακόμη πιο πολύ μες στην αγκαλιά του, ακουμπώντας το πρόσωπό της κάτω από το λαιμό του.

«Όχι, εντάξει είμαι. Με ζεσταίνει το σώμα σου.», του απάντησε και αμέσως ο Άλεξ χαμογέλασε και της έδωσε ένα φιλί στα μαλλιά. «Τί σκέφτεσαι;», τον ρώτησε.

«Εσένα. Δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου την αίσθηση που είχε το κορμί σου επάνω μου όταν χορεύαμε.»

«Ακόμα αυτό σκέφτεσαι; Έγιναν τόσα άλλα μετά από αυτό.»

«Τα οποία και με αποτρέλαναν.», της σχολίασε γελώντας, δίνοντάς της ένα ηχηρό φιλί. Στη συνέχεια τοποθέτησε και πάλι το κεφάλι της πάνω στο στέρνο του και έμεινε να κοιτά τις σταγόνες που έτρεχαν από το βρεγμένο τζάμι της κρεβατοκάμαρας. Δίχως να το θέλει, ένα σωρό περίεργες σκέψεις κατέκλυσαν το μυαλό του. Άλλες ευχάριστες και άλλες πάλι δυσάρεστες.

«Ξέρεις τί κατάλαβα απόψε;», τη ρώτησε κι ο τόνος της φωνής του είχε πάρει μια αρκετά σοβαρή χροιά. Η Νίνα παραξενεύτηκε μεν, αλλά δεν το σχολίασε.

«Τί κατάλαβες;»

«Ότι ο πρώην σου ήταν μεγάλος κόπανος. Κι όχι μόνο επειδή σε απατούσε, αλλά κι επειδή είδε ότι είχες δυνατότητες στο χορό και αντί να σε ενθαρρύνει έκατσε και σε μείωνε σαν μαλάκας.»

«Δεν νομίζω,...»

«Νίνα, αυτό που είδα εγώ απόψε ήταν κάτι πολύ καλύτερο από μια απλή προσπάθεια να δείξεις ότι τα καταφέρνεις στο χορό. Αν ρωτήσεις και την Τζίνα είμαι σίγουρος πως κι εκείνη το ίδιο θα σου πει. Η κίνησή σου είναι... είναι κάτι το φανταστικό. Επαγγελματίας χορευτής ήταν, αποκλείεται να μην το είδε. Το είδε, το κατάλαβε και αντί να σε βοηθήσει να αναπτύξεις το ταλέντο που έχεις, έκατσε και σε γέμισε ανασφάλειες επειδή ήταν σκατο-κομπλεξικός.»

Dreams of Dancing...Onde histórias criam vida. Descubra agora