ပတ္ပတ္လည္ လယ္ကြင္းမ်ားသာရွိေသာ ႐ြာသာသာ ၿမိဳ႕ငယ္ေလးတစ္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္ေနရျခင္းသည္ ယခုထိေတာ့ luhan အတြက္ ေျခာက္အိပ္မက္တစ္ခုသာ။
သူ ဤေနရာတြင္ ေရာက္ေနရျခင္းကို အခုထိမယံုၾကည္ႏိုင္ေသး။
sehun အခုထိ သူ႔ကို ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွ ကိစၥအားလံုး မရွင္းျပသည္ကိုလည္း သူနားမလည္ႏိုင္။
သူဘယ္ေလာက္ေမးေမး ဘာမွျပန္မေျဖ။
သူရုိက္ပုတ္သည္ကိုသာခံသည္။
သူသာေမာလို႔ ရပ္သြားရသည္။ Sehun ဆီက ဘာေျဖရွင္းခ်က္မွမရခဲ့။
........................................
လက္ရွိ ဆယ့္ငါးေပပတ္လည္သာ က်ယ္သည့္ တိုက္ပုေလးတစ္ခု ငွားေနၾကသည္။
Sehun က တံဆိပ္ျပားမ်ားရုိက္သည့္ စက္ရုံတစ္ခုတြင္ အလုပ္ဝင္ေနသည္။
မနက္ရွစ္နာရီမွ ညေနေလးနာရီအထိ ထိုအိမ္တြင္ luhan တစ္ေယာက္တည္းသာ က်န္ေနခဲ့ရသည္။
ညေန sehun အလုပ္က ျပန္လာမွ ထမင္း ဟင္း ခ်က္ေပးၿပီး ညေနစာ အတူစားၾကသည္။
ဟင္းကေတာ့ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာမရွိ။ ထိုဖြယ္ဖြယ္ရာရာမရွိသည့္ ဟင္းကိုပင္ sehun က luhan ပန္းကန္ထဲခ်ည္း ထည့္ေပးၿပီး သူက ထမင္းျဖဴသာစားသည္။
sehun ကေတာ့ အလုပ္ပင္ပန္းလာသည္ေရာ luhan မ်က္နွာေလး ျမင္ေနရသည္ေရာေၾကာင့္ ထမင္းၿမိန္ေသာ္လည္း luhan ကေတာ့ တို႔ကနန္း ဆိတ္ကနန္းသာ။
ထမင္းစားၿပီးလ်ွင္ သူတို႔အလုပ္ကအိပ္ရုံသာ ရွိသည္။
အင္တာနက္လိုင္းတက္ဖို႔ေဝးစြ ဖုန္းလိုင္းပင္မမိ။
ၾကည့္စရာ tv လည္း မရွိေခ်။ သည္ၾကားထဲ တစ္ခါတစ္ရံ မီးကျပတ္ေသးသည္။
Sehun ကေတာ့ အလုပ္မွာ ပင္ပန္းလာသူမို႔ အေၾကာင္းမဟုတ္၊ ေန႔လည္ ေနခင္း အလုပ္မရွိ အိပ္ေနေသာ luhan က ညဆိုေတာ္ရုံနွင့္အိပ္မေပ်ာ္။
![](https://img.wattpad.com/cover/27030133-288-k981139.jpg)
KAMU SEDANG MEMBACA
T♡ the Heaven
Fiksi Penggemar-fanfiction -character-luhan,sehun,kai,kyung soo -drama,romatic