And then you came (Harry Styles-Greek)

Chapter 18

Τραγούδι : My Immortal - Evanescence (Nicole Cross Cover)

Emily's POV

Δεν άλλαξε τίποτα από τότε που πέθανε η Anna εγώ απλά κάθομαι μπροστά από το παράθυρο βλέποντας την φύση και δεν μιλάω με κανένα παρά μόνο με τον Harry. Εχθές τον είδα να κλαίει. Το ξέρω ότι στενοχωριέται και δεν μου αρέσει να τον βλέπω έτσι.

Harry' s POV

Η Emily πάει από το κακό στο χειρότερο. Δεν τρώει σωστά. Δεν κοιμάται καλά. Δεν μιλάει με κανέναν εκτός από εμένα. Απλά κάθεται τα βράδια στο παράθυρο και κοιτάει τα αστέρια λέγοντας ότι 'το πιο μικρό αστέρι και ταυτόχρονα το ποιο φωτεινό είναι η Anna'.

Ξυπνάω το πρωί και την βλέπω να κάθετε πάλι στην ίδια θέση. Κουλουριασμένη μπροστά στο παράθυρο βλέποντας τον δρόμο. «Emily αγάπη μου δεν κοιμήθηκες;» «Όχι...» λέει καθώς κοιτάει το πάτωμα αυτή τη φορά. Δεν μιλάω απλά σηκώνομαι και την πλησιάζω. «Θες να μου πεις τι σκέφτεσαι ;» «Θέλω να πάω κοντά της» λέει και είναι έτοιμη να κλάψει. «Μωρό μου αυτό δεν θέλω να το ξανακούσω. Εγώ είμαι υπεύθυνος μου πέθανε και μην νομίζεις ότι δεν στενοχωριέμαι απλά θέλω να είμαι δυνατός για να είμαι δίπλα σου.» «Το ξέρω Harry αλλά δεν μπορώ μακριά της.» «Έμενα δεν με σκέφτεσαι, άμα πάθεις κάτι εγώ τι θα κάνω, που δεν μπορώ να ζήσω ούτε λεπτό μακριά σου. Ενώ χρόνο δεν σε είχα και κόντεψα να πεθάνω.» «Harry... θέλω να μου υποσχεθείς κάτι.» «Ότι θες» «Δεν θα με αφήσεις ποτέ, θα είσαι πάντα κοντά μου και θα με αγαπάς.» «Φυσικά θα είμαι πάντα κοντά σου αγάπη μου... Σ' αγαπώ» «Και εγώ σ' αγαπώ Harry.» λέει καθώς την παίρνω στην αγκαλιά μου» «Θες να κοιμηθείς;» δεν απαντάει απλά κουνάει αρνητικά το κεφάλι της «Όπως θες» λέω και ξεφυσάω καθώς την σηκώνω και την πάω στο κρεβάτι. «Εεεε γιατί με πήρες από εκεί με ήρεμη να βλέπω τον κήπο και τον δρόμο..» «Ναι αλλά κάθεσαι από εχθές το πρωί εκεί. Μετακινήσου και σε αλλά μέρη του σπιτιού δεν βλάπτει.»

Emily' s POV

Όταν ο Harry πήγε στην κουζίνα να φτιάξει το πρωινό το όποιο δεν πρόκειται να αγγίξω, μπήκα να κάνω ένα γρήγορο μπάνιο. Όταν τέλειωσα έβαλα τα μαύρα μου εσώρουχα, το μαύρο ψηλόμεσο τζιν μου και το μαύρο μου πουλόβερ μου, τέλος βάζω γρήγορα τα μαύρα μου Vans και κατεβαίνω κάτω. Μου αρέσει που του είχα πει να μην κοιτάξει για μεγάλο σπίτι πάλι διώροφο διάλεξε. Όταν πήγα στο σαλόνι αντίκρισα την Depy καθισμένη στον καναπέ. Δεν της μίλησα απλά έκατσα στον απέναντι καναπέ και κοιτούσα το πάτωμα. Λες και έκανα κάτι και θα με μαλώσει. Και δεν τους μιλάω λες και φτενέ αυτοί. Αλλά δεν ξέρω γιατί το κάνω αυτό απλά θέλω να είμαι μονή μου, κλισμένη στον δικό μου κόσμο. «Emily, θέλω να σου μιλήσω.» «Πες μου.» είπα τόσο σιγά και συνέχισα να κοιτάω το πάτωμα. «Αλλά θέλω να με κοιτάς.» δεν απάντησα απλά σήκωσα αργά το κεφάλι μου για να την κοιτάξω. «Emily, έχεις απομακρυνθεί από εμάς, δεν μας μιλάς, δεν μας δίνεις σημασία, δεν κάνεις τίποτα πια, γιατί Emily; Γιατί;» «Δεν ξέρω απλά θέλω να μείνω μόνη μου» «Το ξέρω ότι το να χάσεις το παιδί σου δεν είναι και ότι το καλύτερο, αλλά προσπάθησε όχι να το ξεχάσεις γιατί δεν μπορείς να το ξεχάσεις, απλά άφησε το στο παρελθόν και συνέχισε την ζωή σου με εμάς και τον Harry, ο όποιος στενοχωριέται να σε βλέπει έτσι. Σ' αγαπάει και τον πληγώνεις περισσότερο έτσι Emily.» «Το ξέρω. Και έχεις δίκιο αλλά δεν μπορώ» «Δεν έχει δεν μπορώ, έχει δεν θέλω Emily. Και εσύ δεν θέλεις γιατί φοβάσαι πως θα την ξεχάσεις. Δεν θα την ξεχάσεις απλά θα την έχεις σε μια 'καλή θέση' στο παρελθόν. Νομίζεις πως ο Harry δεν στενοχωριέται. Ξέρεις πόσες φορές έχει έρθει στο σπίτι για να του συμπαρασταθεί ο Liam. Γιατί πολύ απλά δεν θέλει να τον δεις να κλαίει για να μην σε κάνει να λυγήσεις περισσότερο.... Σε παρακαλώ απλά προσπάθησε σιγά σιγά να το αφήσεις πίσω και να συνεχίσεις την ζωή σου.» δεν μίλησα, δεν είχα τι να πω, σηκώθηκα από τον καναπέ πήγα δίπλα της και την αγκάλιασα. «Depy... Μου λείπει.» «Το ξέρω και το κατανοώ απλά δεν θα ήθελε να σε βλέπει έτσι.»

******

Emily's POV

Τα γενέθλια του Harry είναι σε λίγες μέρες. Τελικά θα τα γιορτάσουμε έξω μάλλον σε κάποιο μπαρ. Ναι ξέρω άλλαξα απότομα αλλά δεν μου μίλησε μόνο η Depy. Όλη η παρέα μου μίλησε και κατάλαβα πως έχουν δίκιο. Φυσικά επισκέπτομαι μια ψυχολόγο 1, καμία φορά και 2 φορές την εβδομάδα. Αποφασίσαμε, επίσης, με τον Harry κάθε Κυριακή να επισκεπτόμαστε και τον τάφο της μικρής.

Το παρτ είναι αρκετά μικρό αλλά δεν είχα χρόνο να γράψω μεγαλύτερο. Το υπόσχομαι όμως ότι όταν βρω χρόνο θα ανεβάσω 2 παρτ ή ένα μεγάλο.Τελικά την ιστορία δεν θα την σταματήσω απλά θα γραφώ τα παρτ και όσα βγουν.All the love El !!! <3