รักใส ใส ของยัยแสนซน

แปลกใจ

แปลกใจ

ฉันมายืนรอเขาต้้งแต่ 9:00

จนตอนนี้ 11:00 ได้แล้วมั้ง เขายังไม่มา

เลย จะให้ฉันรอนานแค่ไหนเนี้ย ร้อนก็

ร้อน เหนื่อยก็เหนื่อย

"รอฉันนานมั้ย"

"ก็นาน....นะสิ นาย...."

ฉันทั้งอึ้งทั้งแปลกใจที่เห็น

อีตายูกิ ในสภาพนี้ เขาใส่สูทผูกเนคไท

สีดำ ทำให้ฉันอึ้งมาก

"แปลกใจหรอ#^_^"

เขาพูดด้วยสายตาเขินๆ

อายๆ

"อืม! ฉันไม่คิดว่าจะเห็นนาย

ในสภาพนี้"

"ฉันแค่อยากให้มันดูเป็น

ทางการให้เธอรู้ว่าฉันจริงจัง"

สายตาของเขาดูจริงจัง

และแฝงไปด้วยความเขินอาย แต่ยิ่งเขา

ทำแบบนี้ฉันยิ่งรู้สึกตื่นเต้นยังไงบอกไม่

ถูก

"งั้นเราไปนั่งคุยกันตรงนั้น

มั้ย"

ฉันบอกเขาเพราะฉันรู้สึกว่า

เขาคงมีเรื่องที่จะคุยกับฉันอีกนาน

ฉันเดินนำไปที่ม้านั่งที่สวน

สาธารณะ อยู่ดีๆเขาก็รีบเดินตามมาและ!

มาจับมีฉัน~>_<~

ฉันรู้สึกอายจนทั้งหน้าแดง

และจนเหนื่อยออกเต็มมือ แต่ก็ไม่กล้า

สบัดมือเขาออกฉันรู้สึกอบอุ่นที่ได้อู่ข้างๆ

เขาอย่างนี้ และฉันอยากให้มันอยู่กับฉัน

ตลอดไป