รักใส ใส ของยัยแสนซน

ปรับความเข้าใจ(2)

่"ยืนบื่ออะไรอยู่ล่ะ ตามไปสิ"
พี่พีชบอกกับยูกิ
"ครับ ครับ ครับ"
ยูกิรีบเดินตามฉันออกมาด้วยรอยยิ้มที่
แสนมีความสุขที่ทำให้ฉันเขิลแทบตัว
ลอยได้ขนาดนั้น ผู้ชายบ้า
"พลัม พลัมรอพี่ก่อนสิ"
เสียงยูกิร้องเรียกฉันให้หยุดพูดกับเขา
ก่อน
"ไม่ ไม่หยุด"
"ทำไมอายหรอ"
ใครบางจะไม่เขิลถ้าตกอยู่ในสถานะ
การณ์อย่างเดียวกันกับฉัน
ยูกิเดินมาตัดหน้าฉัน
"นั้นหน้าแดงด้วยเขิลละสิ"
"ปาว"
ฉันปัดมือเขาออกจากหน้าฉัน ฉันไม่กล้า
แม้กระทั่งมองหน้าเขาด้วยซ้ำ
"อ่ะ อ่ะ ไม่ล้อแล้วก็ได้พี่แค่อยากจะคุย
ด้วยให้โอกาสพี่ได้พูดนะพี่ขอแค่ครั้งนี้
ครั้งเดียวถ้าครั้งนี้พลัมไม่ยกโทษให้พี่
พี่จะไม่ให้พลัมเห็นหน้าพี่อีกเลย"
"ก็ได้ค่ะ แต่มันคงไม่มีประโยชน์หรอกค่ะ
เพราะพลัมไม่มีทางที่จะยกโทษให้พี่ได้"
ไม่ได้เจอกันตั้งนานเขายังทำให้หัวใจฉัน
หวั่นไหวได้แรงขนาดนี้เลยหรอเนี้ย
"พี่ขอโทษกับสิ่งที่พี่ทำในตอนนั้น ตอน
นั้นพี่เคยแอบชอบพี่ลิปแต่พี่ลิปเขาเลือก
พี่พีช"
"แล้ว"
"เอ๋! พี่ไม่เคยบอกเรื่องตอนไปตั้งแคมป์
ใช่ไหม"
"อืม"
"ตอนนั้นนะพี่บอกเรื่องนี้กับพี่พีชว่าพี่
แอบชอบพี่ลิปแต่พี่บอกว่า ตอนนั้นนะพี่
ชอบพี่ลิปแต่ตอนนี้นะพี่ไม่ได้ชอบพี่ลิป
แล้วพี่ชอบพลัมแทนพลัมเป็นผู้หญิงที่พี่
ไม่เคยเจอและทำให้หัวใจของพี่เต้นแรง
อยู่เสมอเวลาอยู่กับพลัม พลัมเป็นผู้หญิง
คนแรกที่พี่หมั่นใจมากว่าชีวิตนี้พี่ต้อง
การพลัมคนเดียว พี่รักพลัมนะ"
น้ำตาฉันเริ่มไหลออกมาโดยไม่รู้สาเหตุ
ในใจฉันมันสับสนไปหมดรู้สึกเหมือนว่า
ชีวิตนี้ฉันคงตัดใจจากเขาไม่ได้อย่างแน่
นอน เพราะฉันรักเขา
"พลัมจะยกโทษให้พี่ไหม"
ฉันเช็ดน้ำตาและมองหน้าเขา
"ไม่ค่ะ"
"เห้อๆนั้นสินะพี่ทำร้ายจิตใจของพลัม
ขนาดนั้น"
น้ำตาของเขาไหล
เขากำลังจะเดินจากฉันไป
"เดี๋ยวสิค่ะ"
เขาค่อยหันกลับมาหาฉันช้าๆด้วยทางท่า
ที่สุดแสนจะเจ็บป่วด
"พลัมไม่ได้บอกว่าจะไม่ยกโทษให้ พลัม
แค่บอกว่า 'ไม่ค่ะ' เฉยๆเอง พลัมจะบอก
ว่าพลัมไม่เคยโกรธพี่เลยต่างหากค่ะ
พลัมรักพี่นะค่ะ"
ฉันกระโดดเข้าไปกอดเขาด้วยความ
คิดถึงที่สุดแสนจะหวงหามันทำให้ฉันรู้
ว่าฉันรักเขามากขนาดไหน
"พี่ก็รักพลัมเหมือนกัน"
เรากอดกันนานนับนาที ฉันจะไม่ให้เขา
ไปไหนอีกแล้ว