รักใส ใส ของยัยแสนซน

กลับมา

4 ปีต่อมา
    ที่จริงฉันจะกลับมาตั้งหลายรอบแล้ว
ละนะแต่พอบอกยูกิทีไรเขาก็บอกไม่ให้
ฉันมาตลอดบอกว่าถ้าฉันมาอาจจะทำให้
เสียการเรียนไม่ก็บอกว่าฉันจะไม่กลับไป
เรียนต่ออีกถ้าฉันกลับมาจริงๆ
    "ทางนี้พลัม"
    "•^•"
    ฉันไม่ได้พูดอะไรเพียงแต่ยิ้มให้และ
เดินเข้าไปหาและคนคนนั้นก็คือ
    "มารับพลัมหรอค่ะพี่ยูกิ"
    "ไม่ให้มารับพลัมและจะให้พี่ไปรับสาว
ที่ไหนละครับ"
    "ก็ไม่รู้สิค่ะ พลัมไปตั้ง 4 ปี ไม่ใช่แอบ
มีสาวๆมารุมรอมและก็แอบไปกิ๊กกักกันรึปาวเนี้ย"
    "......"
    "ไม่ตอบแบบนี้ไม่ใช่แอบมีจริงๆหรอ
เนี้ย"
    เงียบอย่างงี้นี้ทำใจแปวเหมือนกันนะ
เนี้ย
    "ก็....คือพี่....พี่ขอโทษ"
    "ไม่เอาน่าอย่าแกล้งพลัมสิ พลัมไม่
เล่นนะ"
    ยูกิทำหน้าจริงจังจนฉันรู้สึกกลัวง กลัว
มากๆ มากจริงๆ
    "ไม่จริงใช่ไหม"
    ยูกิเอาแต่เงียบไม่พูดอะไรทำให้ฉันคิด
เสียใจจนน้ำตามันต้องไหลออกมา
    ฉันเอากำปันน้อยๆของฉันทุบลงไปที่
อกของยูกิแต่เขากับกอดฉันเอาไว
    ฉันควรจะผลักเอาออกแต่กลับไม่มี
แรงแม้แต่จะพูดอะไรออกมา
    "พี่....พี่....พี่ล้อเล่น"
    ฉันผลักยูกิออกพร้อมกับเอามือปาด
น้ำตาบนหน้า
    "ล้อเล่น อะไรนะพี่ล้อเล่นหรอ"
    "อืม พี่ล้อเล่น"
    ฉันเอากำปันของฉันทุบลงไปที่อกของ
เขาอีกครั้ง
    "ไอ้คนบ้า ไอ้คนใจร้าย ไอ้คนขี้โกหก"
    "โอ โอ พี่ขอโทษ ไม่เอาน่าพี่ขอโทษ
นะ คิดว่าพี่จะเลิกกับพลัมไปหาคนใหม่
หรอ"
    "......."
    "ถ้าพี่จะมีใหม่นะ ต้องน่ารัก ต้องสวย
ต้องเข้าใจพี่และต้องดีกว่าพลัมเป็นร้อย
เท่าเลยละ"
    "แปลว่าถ้ามีก็จะเลิกกับพลัมไปหาคน
ใหม่หรอค่ะ"
    ฉันทำถ้างอนและหันหลังใส่ยูกิ
    "ไม่มีทางที่พี่จะรักคนอื่นเท่าพลัมได้
อีกแล้วละ เพราะพลัมคือคนเดียวที่พี่รัก"
    เขาเข้ามากอดฉันจากด้านหลังกับ
หนัาตาที่อ้อนที่สุด
    "ปล่อยนะอายเขาเห็นไมคนมองใหญ่
แล้ว ปล่อย"
    "ไม่เอาไม่ปล่อย"
    "ไม่ปล่อยพลัมโกรธจริงๆด้วยอ่ะ"
    "ถ้าพี่ปล่อยพลัมจะหายโกรธพี่ไหม"
    ให้ตายก็ไม่ยอมใครจะยอมง่ายๆแกล้ง
กันอย่างนี้ต้องเอาให้เคด
    "ไม่"
    "อื่ม อื่ม อื่ม"
    ยูกิเข้ามาหอมแก้มฉันสักประมาณ
2-3 ครั้งทำเอาฉันอายคนทั้งอากาศยาน
    "จะยอมไหม ไม่ยอมหรอ"
    "ยอมแล้วค่ะ ยอมๆยอมๆ"
    คื๋นไม่ยอมได้อายกันหนักกว่านี้แน่
นอน
    "ป่ะเราไปกันเถอะค่ะ พลัมคิดถึงป๊าม๊า
ไม่ได้เจอกันตั้งนาน"
    "และไม่คิดถึงพี่เลย"
    "เอ้าก็เจอกันแล้วไงนี้ค่ะยืนอยู่นี้ไง"
    "คราบบบ ไปกันเถอะ"
********************************
     หลังออกมาจากท่าอากาศยานยูกิก็
พาฉันมาที่บ้านโดยมีป๊าม๊าค่อยต้อนรับ
อยู่
      "พลัม"
      ม๊าเดินมากอดฉันด้วยความคิดถึง
โดยมีป๊ากะพี่พีชพี่ลิปเดินตามมาหลัง
จากที่ป๊าม๊าพี่ลิปพี่พีชกอดฉันจนครบ
แล้ว
      "เป็นไงบางค่ะทุกคน"
      "สบายดีจ้ะ"
      ม๊าตอบฉัน
      "แล้วพลัมละเป็นไงสบายดีไม"
      "สบายดีค่ะ เป็นไงบางค่ะพี่พีชพี่ลิป
สบายดีไมค่ะหนีพลัมมาตั้ง 2 ปี"
      "โถ! ไม่เอาน่าก็พี่ไปเรียนโทเขาก็
เรียนกันแค่ 2 ปีนี้จะให้พี่อยู่ที่นั้นทำไม
อีกละ"
      "รู้นะค่ะ"
      "ไปๆเข้าไปคุยกันในบ้านดีกว่านะ
ไปๆ"
      ม๊าบอกพวกเราให้ไปคุยกันข้างใน