รักใส ใส ของยัยแสนซน

เพื่อน(ไม่)แท้

หลังจากที่ฉันไปหาอะไรทานกับพี่ทรรณก็รู้สึกว่าเขาก็ดูเป็นมิตรดีนะเฟรลลี่และก็เอาใจใส่มากเลยละ
"สวัสดีครับทุกท่านขอเชิญทุกท่านร่วม
งานวันสำเร็จการศึกษาของนักเรียนชั้น
ม. 6 ทุกคนนะครับ และในวันนี้เราจะมีงานเต้นรำกันขอเชิญทุกท่านร่วมสนุกกันเลยครับ"
เสียงพิธีกรประกาศให้ร่วมเต้นรำบนฟอร์
"ไปเต้นรำกันเถอะ^-^"
"คือ..."
ถ้ายูกิเห็นต้องหึงมากแน่นๆเลยเขายิงไม่ชอบให้ฉนไปกับผู้ชายคนอื่นสะด้วย
"จะปฏิเสธพี่หรอพี่ขอละนะเพลงเดียวนะครับ"
เอาไงดี
"ก็ได้ค่ะเพลงเดียวนะค่ะ"
เพลงเดียวคงไม่เป็นไรหรอกมั้งอีกอย่างตอนนี้ยูกิไม่ได้อยู่นี้ด้วย
"ติ๊ง ตือ ดือ ตือ ดือ ดึอ ดือ"
"เต้นเก่งนะเรานะ"
"55 ไม่หรอกค่ะะะะะะะ"
ขณะที่ฉันกำลังพูดกับพี่ทรรณอยู่นั้นก็มีใครบางคนเขามากะชากพี่ทรรณออก
จากฉัน
"เฮ้ย! แกทำอะไรว่ะไอ้ยูกิ"
ยูกิ ฉันไม่ได้หูผาดไปไช่ไหมว่ะ
ทุกคนต่างจับจ้องมาที่พวกเราสามคน
โดยอัตโนมัติ
"แกมาอยู่กับพลัมได้ไงว่ะ"
เอาแล้วไง
"ฉันอยู่แล้วแกจะทำไมว่ะ"
พี่ทรรณพูดอย่างไม่กลัวยูกิเลยแถมดู
สนิทกันมากด้วย
"ก็น้องคนนี้เขา....."
อย่า อย่านะ อย่าพูด
"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ"
ฉันพูดขัดก่อนที่ยูกิจะพูดคำนั้นออกไป
"กลัวมันรู้หรือไงว่าเราเป็นอะไรกัน"
"แล้วแกเป็นอะไรกับน้องเขาว่ะ"
"เป็นแฟนเว้ย!"
"แฟน แฟน แฟน"
ทุกคนพูดพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย
แล้วก็มีเสียงซุบซิดนินทากันตามมามาก
มาย
"เป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อไร"
"รู้จักกันตอนไหน"
บลา บลา บลา บลา บลา ตามมามาก
มาย
"แกเป็นแฟนกันตอนไหนว่ะ"
"นานกว่าที่แกรู้จักยัยนี้แล้วกันล่ะ"
"เออ ไม่ยุ่งก็ได้เว้ย"
"พลัมทำไมถึงทำแบบนี้ห่ะ รู้ไมว่าไอ้หมอ
นั้นนะเสือผู้หญิงขนาดไหน"
"พลัมขอโทษค่ะ"
"พลัม"
เสียงคุ้นๆ
"รัญ"
"ไหนเธอบอกว่าเธอไม่มีทางที่จะชอบที่
เขาได้ไง ไหนเธอบอกว่าเกลียดเขา แต่
ทำไมเธอกับหักหลังฉันแบบนี้ได้"
"รัญคือฉัน ฉันขอโทษ"
"ขอโทษ ขอโทษหรอ ฮิ ฮิ เธอมันไม่ใช่
เพื่อนฉัน"