Μερικές φορές πιάνω τον εαυτό μου να αναπολεί,να συγκρίνει καταστάσεις,να ζυγίζει το σωστό και το λάθος,το πρέπει και το δεν πρέπει,το μπορώ και το δεν μπορώ. Άλλες φορές αναρωτιέμαι αν τα βιώματα μου είναι αληθινά,αν όντως υπάρχω,αν είμαι ένας κρίκος της αλυσίδας. Και ξέρετε φοβάμαι,φοβάμαι πολύ πως θα ξυπνήσω και θα χάσω όλα αυτά που κατάφερα να αποκαλώ δικά μου.
Είναι κάποια βράδια που δεν έχω δυνάμεις,το σώμα μου με εγκαταλείπει,το μυαλό μου μουδιάζει και όλα ξεθωριάζουν γύρω μου. Όλα γίνονται ασπρόμαυρα..οι άνθρωποι,η πόλη,οι σκέψεις μου.
Ειρωνεία να περιτριγυρίζεσαι απο ενα σωρό ανθρώπους και να συνεχίσεις να νιώθεις μονη. Πολλές φορές η μοναξιά δεν παλευετε απλα υποκύπτεις σε αυτή..και αυτή με την σειρά της δεν σταματάει να σε στοιχειώνει.
Κανείς μας δεν ξέρει τι είναι η μοναξιά αν δεν την νιώσει..Κανεις μας δεν ξέρει να αγαπά αν δεν έχει αγαπήσει και κανεις μας δεν μπορεί να σηκωθεί αν δεν έχει ήδη πέσει.
YOU ARE READING
Thoughtful Art
SpiritualΜερικές φορές Χάνομαι στις σκέψεις μου,παγώνει το σωμα μου,η καρδιά μου χτυπά επίμονα και στο μυαλό μου κυριαρχεί χάος.Συνήθως ταξιδεύω,το έχω ανάγκη αυτό,έχω ανάγκη να πιστεύω πως πέρα απο τον μουντό κόσμο που ξέπεσα υπάρχει ακόμα ένας..λίγο καλύτε...
