chapter ten

24 2 0
                                    

Απο στιγμές εχω κρατήσει μόνο μια νύχτα.. θυμάσαι που ήμασταν κάτω από το φως του φεγγαριού; Που φιλιόμασταν αγκαλιά ξαπλωμένοι στο έδαφος;..που ντρεπόσουν μήπως μας δει κανεις και εγώ δεν σκεφτόμουν τίποτα πέρα από εσένα;..

Ακόμα νοσταλγώ την παρουσία σου, ακόμα ακούω την φωνή σου στην σιωπή, ακόμα νιώθω το χάδι σου όταν κλαίω..μα γυρνάω και ποτέ δεν είσαι εκεί.

Ευχαριστώ που με έμαθες να αγαπάω τον εαυτό μου στην προσπάθεια να θεραπεύσω τις πληγές που μου προξένησες..

Σαγαπησα και με άφησες..μα πλέον με αγαπάω πιο πολύ!

Thoughtful ArtWhere stories live. Discover now