Ήμουν σαν πίνακας ζωγραφικής..ενα πορτρέτο με πινελιές μελαγχολίας και ανασφάλειας..Μια παλέτα με τα χρώματα του χειμώνα.
Τα μάτια μου καλοσχεδιασμένα,τα χείλη μου σαρκώδη και το πρόσωπο μου χλωμό.
Είχα άγρια ομορφιά.. άγρια σαν το αεράκι που ξεσηκώνει την θάλασσα και αυτή με την σειρά της φουρτουνιάζει.
Η ψυχή μου κάθε νύχτα δάκρυζε,δάκρυζε όπως τα μάτια μου δεν έχουν ξανά δακρύσει ποτε..
Ήμουν διαλυμένη,όμως ξέρετε τι λένε..τα πιο ωραία μωσαϊκά είναι φτιαγμένα απο σπασμένα κομμάτια.
YOU ARE READING
Thoughtful Art
SpiritualΜερικές φορές Χάνομαι στις σκέψεις μου,παγώνει το σωμα μου,η καρδιά μου χτυπά επίμονα και στο μυαλό μου κυριαρχεί χάος.Συνήθως ταξιδεύω,το έχω ανάγκη αυτό,έχω ανάγκη να πιστεύω πως πέρα απο τον μουντό κόσμο που ξέπεσα υπάρχει ακόμα ένας..λίγο καλύτε...
