Και η αλήθεια είναι πως πάντα ήμουν ενά ψυχικά παράξενο άτομο.. Καταστροφικά ρομαντική και αφηρημένη σαν τέχνη φθαρμένη. Μα το λάθος ειναι δικό μού, πίστεψα πως το γκρίζο ειναι χρώμα και του έδωσα την ιδιότητα να χρωματίζει την ζωη μου.
Σπατάλησα την ψυχή μου σε ανθρώπους και καταστάσεις που δεν μπόρεσαν να ανακαλύψουν την φωτιά που σιγοκαίει μεσα μου. Σπατάλησα τον εαυτό μου σε άτομα τα οποία αναζητούν την ομορφιά στο αντίκρισμα των οφθαλμών τους.
Μα είναι ειρωνία να αγαπάς κάποιον τοσο πολύ που να τον μισείς που επέλεξε να βρίσκεται σε κάποια αλλη αγκαλιά. Και ποτέ πριν να μην μπορούσες να φανταστείς πως κάποια στιγμή θα ξεχάσει.
Ποτέ δεν κατάλαβα τις ανθρώπινες σχέσεις.. Σήμερα είσαι με κάποιον, ξυπνάς και κοιμάσαι μαζί του, τον νοιάζεσαι, τον φροντίζεις, και αύριο ολα αυτά παύουν να υπάρχουν.
Οι άνθρωποι φεύγουν και οι αναμνήσεις μένουν.. Το περίεργο ειναι οτι οι όμορφες ειναι αύτες που πονάνε περισότερο.
YOU ARE READING
Thoughtful Art
SpiritualΜερικές φορές Χάνομαι στις σκέψεις μου,παγώνει το σωμα μου,η καρδιά μου χτυπά επίμονα και στο μυαλό μου κυριαρχεί χάος.Συνήθως ταξιδεύω,το έχω ανάγκη αυτό,έχω ανάγκη να πιστεύω πως πέρα απο τον μουντό κόσμο που ξέπεσα υπάρχει ακόμα ένας..λίγο καλύτε...
