Ηταν Σάββατο βράδυ κάπνιζα το ενα τσιγάρο πίσω απο το άλλο,ημουν χλωμή και ψυχικά αδύναμη..Μου μίλαγαν αλλά ουτε που τους άκουγα. Ήμουν αφηρημένη. Εψαχνα ενα χέρι, να το σφίξω, να αισθανθώ ασφαλής, να ξεγελάσω για λίγο τον εαυτό μου πως δεν είμαι μόνη.
Ίσως η πραγματικότητα ήταν αυτή που με τρομάζε..που δεν με αφήνε να αναπτύξω δεσμούς με άλλα ατομα. Από την άλλη ίσως οι άνθρωποι να ηταν αυτοί που με φοβιζαν
Οι "άνθρωποι" ποιοί άνθρωποι; αναρωτήθηκα..Αυτοι που σε συναντούν και σε δείχνουν επιβλητικά ψάχνοντας κάθε τι αρνητικό ώστε να σε περιφρονήσουν;
Μάλλον αυτό είναι που φταίει,είχα γυρίσει την πλάτη μου στην αισχρή πραγματικότητα και όμως ήμουν ακόμα τρομαγμένη. Ο φόβος με ακολουθούσε..
YOU ARE READING
Thoughtful Art
SpiritualΜερικές φορές Χάνομαι στις σκέψεις μου,παγώνει το σωμα μου,η καρδιά μου χτυπά επίμονα και στο μυαλό μου κυριαρχεί χάος.Συνήθως ταξιδεύω,το έχω ανάγκη αυτό,έχω ανάγκη να πιστεύω πως πέρα απο τον μουντό κόσμο που ξέπεσα υπάρχει ακόμα ένας..λίγο καλύτε...
