chapter eight

62 12 1
                                    

Ήμουν σίγουρη πλέον πως η ζωή δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πως οι άνθρωποι οι οποίοι υποκρίνονταν πως φοβούνται μην σε χάσουν είναι αυτοί που σε αφήνουν.Χωρίς να ρίξουν ούτε ένα βλέφαρο πίσω τους.

Και για αυτούς τους ανθρώπους ακριβώς θέλω να γράψω,μόνο που φοβάμαι πως ξέμεινα από χαρτί όπως ξέμεινα και από αγάπη.

Και εκεί που νόμιζα πως ξαφνικά είδα τον εαυτό μου να αναπνέει η πραγματικότητα παραμόνευε στην γωνία και ετοιμαζόταν να μου ρίξει άλλο ένα δυνατό χαστούκι.

"Μα ψυχούλα μου τι σε πειράζει εσένα;" Σκέφτηκα "Εσύ πάντα μονή δεν ήσουνα;" "Εσύ ψυχούλα μου δεν ήσουν αυτή που αγαπούσες τους άλλους δίχως να αγαπάς τον ίδιο σου τον εαυτό;"

Thoughtful ArtWhere stories live. Discover now