Seni Sonsuza Kadar Beklerim

Bölüm 10 "Teşekkürler Süpermen"

-Bak sana ne getirdim?" diye bağırdı kreşin öbür ucundan Zayn.Heyecanla bana koşarken yanımdaki sandalyeyi kenara çekip oturması için yet açtım.Çantasını sandalyeye bırakıp içinden bir şeyler çıkardı.

-Bu da ne Zayn?" dedim elindeki kese kağıdına bakarken.Gülümsedi:

-Hediye." Kızararak kese kağıdının içine baktım.Küçük bir müzik kutusu ban bakıyordu.Heyecanla kapağını kaldırdım,içindeki balerin dönmeye başladı ve sakinleştirici bir melodi etrafta yankılandı.Müzik kutusunu bir kenara bıraktım ve ona sıkıca sarıldım.

-Teşekkür ederim Zayn.Bu çok güzel." dedim heyecanla.Sırıtarak bana baktı.Kafamı kurcalayan soru istemsizce dudaklarımdan dökülüverdi:

-Peki şey..Bu ne içindi?" Unuttuğum bir gün olmasından delice korkarak dudaklarımı ısırdım.Başını eğdi:

-Bir nedeni yok Dylan.Ben..sadece müziği çok severim ve ben şey..senin gülümsemeni de seviyorum."gülümseyerek başımı indirdim

.-Ama ben senin için hiçbir şey yapmadım." Güldü ve bana bakarak kafasını eğdi.Kirpikleri yanağına değerken gülümsedi.Kirpiklerinin altından bana bakarak:

-Hayır.Bana bir şey vermene gerek yok.Sadece yanımda ol olur mu?"Ona tekrar sıkıca sarılırken:

-Sonsuza kadar."

..

-Dur yapma!" diye baırrak uyandım.Sanırım Zayn'in odasında yatıyordum.Zayn ise baş ucumdaki koltukta uyuyakalmıştı.Saat henüz 3'tü gözlerimi ovuşturarak ayağa kalktım.Gördüğüm kabuslar üzünden ağzım kurumuştu aşağı indim.

-Dylan." irkilerek bardağı düşürdüm.Her yer cam kırığıydı.Zan'e bakarak:

-Beni korkuttun."gözlerini devirdi:

-Görebiliyorum." bu sefer ben gözlerimi devirdim ve cam kırıklarını toplamak için eğildim.

-Sen dur ben hallederim." dedi eğilerek.Ayağa kalktım

-Teşekkür ederim." aslında bu teşekkür her şey içindi.

-Önemli değil.Sadece sen yi ol tamam mı?" başımı salladım.

-Doniya nerede?" gülümsedi:

-Annemler ve Doniya kar yüzünden kalmak zorunda kalmışlar." Kaşlarımı çattım:

-Kar?" güldü.

-Aralık ayının sonundayız fark ettin mi? "omuz silktim:

-Ne zaman gelirlr?" tzgaha yaslandı:

-Belediye sabaha yolu açar."esnedi:

-İyisin değil mi?" kaşlarını kaldırıp bana baktı:

-İyiyim.Doniya'nın yatağına yatabilirim." 

-Emin miisn?" Şeytanca sırıttım:

-Beni odana davet etmek için biri tarafından sıkıştırılmam gerekmiyor Malik." yüzünü yapmacık bir biçimde buruşturdu:

-Sen bilirsin.Unutma seni kötü Royce'dan kurtaracak bir süperman'in olmayacak." yarım ağızla gülümsedim:

-Teşekkürler Süperman."Doniya'nın odasına yürüdüm ve yatağa yattım.Gözlerimi kapattım ve derin derin nefes alıp hayaller kurarak uykuya daldım.Uykumun bir patırtıyla bölünmesi uzun sürmemişti..