Seni Sonsuza Kadar Beklerim

Bölüm 18 "Nereye gidiyoruz?"

-Zayn."diye mırıldandım endişeyle.Kreş herkes yemekte olduğu için boştu.

-Bence bunu yapmamalıyız."endişeli bakışlarıma gülümsedi:

-Hadi ama karıcığım ne yapabilirler?"omuz silktim.

-Ayakkabı dolaplarına ismimizi kazımak güzel bir şey değil gibi?"Zayn güldü:

-Onlar bize isimlerimizi yazmayı öğretti biz de yazıyoruz Dylan."haklıydı,omuz silktim.Dili dışarı çıkmıştı ve dilini ısırarak yazmaya çalışıyordu.Gözcülük yapmayı bırakıp yanına gittim:

-Ceza alabiliriz."kıkırdadı:

-Ceza odasına ilk gidişim değil,üstelik senin bir suçun yok ki."güven verircesine gülümsedi.O an bayan Moore içeri girmeseydi işimizi bitirip çıkmış olacaktık.

-Dylan ve Zayn sanırım henüz okul malına zarar vermenin ne demek olduğunu öğrenemediniz."



-Lütfen anne bugün tatil!"diye mızmızlandım göz kapaklarımdan süzülen güneş ışıklarını engellemek için elimi yüzüme siper ettim.

Şu perdelere kilit vurmalıydım. Acilen.
Gözlerimi açtığımda yer zaman ve kişi kavramları yüzüme tokat gibi savruldu.
Yatağımda değil,terastaki koltuktaydım,zaman öğlen değilsabahtı ve yanımdaki annem değil Zayn'di.
Zayn! Hani şu yeni yıla öpüşerek girdiğim bana görünmez muamelesi yapan kreş aşkım. Hani şu sigara içmesine rağmen The Notebook'ta hıçkırarak ağlayan Bradford'un kötü çocuğu,ah onu en az benim kadar iyi tanıyorsunuz.
Hatırlatmaları bir kenara atarsak Zayn yanımda yatıyordu. Altını renkli kalemlerle çiziyorum Yanımda.
İstemsizce dün geceyi hatırladım. Bana her şeyi itiraf edişini,yüzümdeki nefesini,dudaklarımdaki dudaklarının yumuşak baskısını,yanaklarıma değen uzun kirpiklerini,gülüşünü,yumuşak sesiyle bana şarkı söyleyişini..
Elim dudağımdan koluma kaydı. 
Bomba gibi bir soru? Ne yapacaktım?
Nasıl davranmam gerektiği hakkında bir fikrim yoktu. Ki ben Zayn'den daha ayık olmama rağmen hayal gördüğüme nerdeyse emindim Zayn ne tepki verecekti?
Eğer birbirimizi görmezden gelme gibi bir saçmalık yaparsak büyük ihtimalle Bradford'dan taşınacaktım

Duvara yaslanıp onu izlemeye başladım. O hala 5 yaşındaki Zayn'di. Pis hamamböceği Zayn. Saklanbaç oynadığımızda ağaçlara çıkan ve onu bulmak üzereyken garip kuş sesleri çıkartıp çığlık atarak kaçmama neden olan çocuk.
Ne kadar değiştiğini söylesem de aslında değişmediğine inanıyordum. O hala hamamböceği Zayn'di bana ilk öpücüğümü veren küçük pis hamamböceği.
İç geçirdim,tam da günlerce kıpırdamadan onu seyredeceğimi düşündüğüm an Zayn elini yavaşça saçına daldırdı. Dudaklarımı ısırarak duvara sindim. Vereceği tepki beni germişti.
Aynı uykudan yeni uyanan ayı yavruları gibi gözlerini açmadan gerindi. Esneyerek yüzünü ovuşturarak bana dönüp başını salladı:

-Günaydın Dylan"diye fısıldadı mahmur bir sesle. Kaşlarımı çattım,hayatımda duyduğum en garip tepkiyi vermişti. Ve sonra köşeli jetonu düşmüş olacak ki ayağa fırladı:

-Dylan?!"dedi kocaman açtığı gözleriyle:

-Ne olur sex yapmadığımızı söyle!"yanağım alev topu gibi kızardığında gözleri irice açılan bendim.

-Fiziksel hiçbir şey olmadı Zayn."dedim fizikselin üstüne bastırarak.
Verdiği tepkiye fena halde bozulmuştum ve belli etmemek için başımı eğip eteğimle oynamaya başladım.
Rahatladığını belli edercesine derin bir nefes verdi.
Gerçekten hiçbir şey hatırlamaya değmeyecek bir gece miydi? Ona bu kadar zamandır ilk kez bu kadar yaklaşmışken o hiçbir şey hatırlamıyordu. 
Pis hamamböceği..diye geçirdim içimden ve battaniyeyi katlamak için ayağa kalktım. Herhangi bir şeyle uğraşmazsam ağlayacak haldeydim.
İki el görüş alanıma girince bakışlarımı yerden kaldırdım Zayn'de battaniyenin diğer iki ucundan tutmuştu. İki ucu bir araya getirdim ve Zayn'in elindeki kısmı almak için tereddütlü bir adım attım.
Battaniyeyi kendisine çekerek ona yaklaşmamı sağladı. Başını indirmiş gözlerime bakıyordu. Bakışlarımı kaçırıp dudaklarımı ısırdım,şuanda tek istediğim onu öpmekti. En sonunda Zayn'in elinde kalan kısmı en az temasla almayı denerken ellerimi avuç içlerine hapsetti. Dudaklarında oluşan çarpık gülümsemesi kalp atışlarımı iki misli hale getiriyordu. Nefesim düzensizleşti.