Moonlight Change

2

Kinderen keken vanuit hun ramen, de straten waren stil op enkele mijnwerkers na die uitgeput en hulpeloos naar huis terug chockte. Het was vreselijk om te zien. De huizen waren grauw en kinderen speelde niet op straat.

We liepen op het Alpha huis af. Het was een groot oud huis dat er angstaanjagend uitzag.
Voor de Béta de deur open kon doen werd hij opengegooid. Een jongen met bruin haar en groene ogen keek me aan hij was lang en gespierd en rook naar muskus en naar het pas natgeregende bos.

'Mine'

Zijn ogen waren zwart toen hij me aan keek. Recht in mijn ogen, recht in mijn ziel. Hij keek naar de béta met een uitdrukking waardoor hij ineenkromp en piepend wegliep, nog steeds in wolf vorm.

'Wat is je naam?'

'Alice.' Zijn ogen vonden het groen langzaam terug.
'Ik ben Bryce.' Ik knikte mijn hart sloeg enkele slagen over. Bryce. Mijn mate.

Ik voelde me vreselijk. Ik voelde me een verrader ik kwam hier met de opdracht hem te verraden.

'Je bent gewond.' Bryce trok me mee naar binnen en tilde me de krakende trap op. Ik stribbelde niet tegen, mijn benen deden pijn. In zijn kamer aangekomen trok hij mijn shirt een stukje omhoog om de krassen en kneusingen te zien.
'Hoe?'
Gekwetst keek hij me aan. Het deed hem pijn mij in pijn te zien.

Hij gaf daadwerkelijk om me....

Ik ging op bed zitten en draaide mijn voeten in kleine rondjes. Hij trok mijn broeks pijp omhoog en keek naar mijn enkel.

'Hij is gebroken Alice.' Zijn ogen waren zwart toen hij weer naar me keek.

'Wie heeft dit gedaan?'

Hij was woedend. Ik werd bang van hem. Blind van woede sloeg hij tegen de muur aan.

Ik stond op, de pijn in mijn voet negerend.
Ik sloeg mijn armen van achter om hem heen.
'Je moet kalmeren Bryce. Dan vertel ik je alles.'

Alles

-
-
-

'Dus toen moest ik hierheen, over een week moet ik terug keren door die toverspreuk. Maar Bryce je moet weten dat ik nooit van plan was te spioneren. Ik dacht dat ik sowieso dood zou gaan. Anders als jullie me geaccepteerd hadden zou ik het zeggen Bryce. Ik meen het.'

Van zijn gezicht was niks af te lezen. Zijn ogen staarde me aan zonder enige emotie. Hij stond op en liep weg ik hoorde hem veranderen nadat hij de deur keihard dicht had geslagen.

Tranen vormde zich in mijn ogen en een plotselinge paniek aanval overviel me. Ik ademde snel en onregelmatig, tranen stroomde over mijn wangen en ik huilde hard. De deur werd opengegooit en de béta liep geschrokken binnen hij trok mijn handen weg voor mijn gezicht en keek me rustig aan.

'Adem in Alice. Rustig maar.'
Ik ademde in
'Adem uit.'
Ik ademde uit.

Hij trok me in een knuffel en ik kalmeerde een beetje. Hoe stond op en pakte een kop thee voor me.

'Nu moet je me vertellen wat er aan de hand is.' Zuchte hij waarna hij bij me aan tafel kwam zitten. Ik vertelde hem alles van begin tot eind.
Geschrokken keek hij me aan. 'Hebben zij je dat aangedaan?' Ik knikte.

'Dan weet ik waar de Alpha heen is. Sorry Alice maar we moeten hem achterna. Hij gaat naar je oude pack.' Mijn ogen werden groot en mijn gezicht bleek.
'Hij kan ze nooit aan alleen! Hij is blind van woede!' Bezorgd keek ik hem aan.
'We moeten hem helpen!' De béta keek me aan en deed zijn mond open om wat te zeggen toen Bryce binnen kwam lopen in wolfvorm met Cassandra op zijn rug. Haar ogen stonden bang maar toen ze mij zag ontspande ze wat. Ze sprong van Bryce af en omhelsde me. Bryce gromde en ze draaide zich naar hem toe. 'Kleed je om dan leg ik alles uit.' Cassandra keek hem aan. Ik knikte naar Bryce en hij liep naar de bunkers toe.
-
-
-
'Ik heb een andere toverspreuk uitgesproken op je Alice. Toen jou ouders nog leefde kwamen ze erachter dat je een speciale wolf bent. De maan godin heeft jou de elementen toevertrouwd. ' Mijn mond viel open. De elementen toevertrouwd betekende dat je de krachten van water, aarde, vuur en lucht beheerst.
'Je bent een elementenwolf. De enige, deze eeuw.' Ik schudde mijn hoofd 'maar hoe? Ik heb nog nooit...'

'Je ouders lieten mij je krachten blokkeren omdat je gezien wordt als een bedreiging en je niet lang meer zou leven als de Alpha erachter zou komen. Maar toen je weg ging heb ik de toverspreuk verheven.' Bryce trok me steviger naar zich toe. 'Een elementwolf.' Zuchtte hij in mijn haar. 'Nice.' Ik grinnikte en leunde tegen hem aan.
'Dankjewel Cassandra. Maar nu ben jij in gevaar.' Cassandra schudde haar hoofd. 'Nu alles opgelosd is zie ik geen reden om te blijven bij de Alpha. Hij is een weerwolf, ik een heks. Ik voel de mate-band niet. Het enige wat ik voelde was haat. Ik bleef voor jou Alice maar nu is het tijd om terug te keren naar mijn famillie. 'Eindelijk.' Zo verdween Cassandra in de lucht. Ik had haar nog zo graag willen bedanken, nog zo veel willen vragen maar ze verdween.

'Troy?' De béta keek op. Zo heette hij dus. 'Zorg dat er meer wachters komen bij de grenzen. 'Ik denk dat we binnenkort onverwacht bezoek krijgen van Alice oude pack.' Troy knikte en liep het huis uit. Bryce en ik bleven in stilte achter.

••••••••

Hoi hoi!
En? Wat vinden jullie er tot zover van? Pls stem en reageer wat jullie er van vinden.
Tips zijn ook altijd welkom!

Jane