SIR

Aile

Her ne kadar öfkeden kudursam da yalnızlığın dibine vurmuş hissediyordum ve birileriyle konuşmaya ihtiyacım vardı. Telefonu açtım ve adamın yani babamın sesi çok endişeliydi: "Eliz iyi misin? Sana zarar verdiler mi?" Umrunda sanki. Bütün hücrelerim dışarı çıkacak gibiydi. Babama cevap verecek halim bile yoktu. "İy.. İyi..." Telefon elimden düştü ve bende.

Gözümü açtığımda bembeyaz tavan ve kolumdaki serumdan anladığım kadarıyla hastanedeydim. Oda da yalnız değildim. Arkası dönük, telefonla konuşan; orta boylu, küt sarı saçlı bir kadın vardı. Hafızamı zorlayan bu kadın annem olmalıydı. New York'un soylu ailelerinden Dark ailesinin biricik kızı Sarah Dark. Yüzünü bana döndüğünde artık emindim yıllardır yüzünü görmediğim, Maria'nın televizyon ve dergilerde gösterdiği güzel kadın. Sarah: Eliz dedi şefkatli bir ses tonuyla tam ağzımı açacakken susturdu "Böyle karşılaşmak istemezdim Eliz inan her şeyi anlatacağım ama önce şurdan çıkalım." Hiçbir şey diyemedim zaten o sırada içeri babam girdi hızlıca yanıma geldi ve alnımdan öptü ve " Çıkma vakti!" dedi. Annem beni hazırladı ve 1 hafta burada duracaklarını söyledi. Anlam veremesem de onlarla olmak hoşuma gidiyordu. Arabada eve giderken sanki tam bir aile gibiydik.
Eve geldiğimde direk odama çıktım ve yattım. Yeniden o olaylar gözümde canlanıyordu sanki. 20 dakika kadar dalmıştım ki annemin çığlığıyla irkildim. Merdivenlere kadar zar zor yürüdüm. Annemin elinde o not vardı ağlıyordu ve babama; "Sana demiştim! Bunu yapan onlar! Hemen gitmeliyiz!" Hemen aşağı indim "Biri bana burada neler olduğunu açıklasın!" Çok korkmuşlardı. Babam sakin bir şekilde "Eliz Maria'yı anmak için bir yemek vereceğiz ve sonra tamamen burayı terketmek zorundayız. New York'ta yeni bir okula yerleşeksin hazırlansan iyi olur."
Beynime kurşun gibi girmişti bu cümleler. Artık sıradan bir hayatım olmayacağını o dakika hissettim.