SIR

Lanetli Şehir

Berk:"Etrafı gezmek ister misin?"
Eliz:"Evet. Duyduklarımı sindirmem gerek." dedim gülerek.
Yine o korkunç bahçeye çıkmıştık.
Eliz:"Gerçekten çok korkunç birazdan hayalet çıkacak gibi."
Berk:"Korkunç görünebilir ama en huzur bulduğum yer burası. Pek kimse girmez. Özel toplantılar dışında."
Eliz:"Güvenli bir yer yani?"
Berk:"Evet. Karşı taraf her an bize karşı saldırıya geçebilir, burası her açıdan donanımlı."
Yolun sonuna gelmiştik. Gizli kapı ve ev.
Eliz:"Aydınlığı tercih ederim."
Berk:"Karanlığa fazla maruz kalınca öyle hissetmeyeceksin."
Yüz ifadesi ciddi ve korku doluydu. Bilmediğim şeyler vardı henüz ve sormaya korkuyordum. Sonuçta dünyayı kurtarıyoruz elbet karanlık bir yönü olmalı.

Berk:"Eliz burada bekle. Sakın bir yere gitme."

Berk koşarak gitti. Annem ve aileden bir kaç kişi daha endişeli bir şekilde tartışıyordu. Gitmemek için zor tutuyordum kendimi. Annem Berk'i köşeye çekti. Berk sürekli kafasını tamam der gibi sallıyordu ve koşarak yanıma geldi.
Eliz:"Berk n oldu?"
Berk:"Burdalar Eliz. Muhtemelen geceyi beklerler saldırmak için. Seni duymuş olmalılar. Bak korkarsan bir şekilde belli edersin sadece odaklanmalı ve dikkat etmeliyiz."
Eliz:"Benim için mi geldiler?"
Berk:"Sen Dark ailesinin başına geçecek kişisin ve seni yok etmek onlar için ne kadar önemli bunun farkında mısın?"
Eliz:"Ne yapacağımızı söyle Berk." dedim kararlı bir şekilde.
Berk:"Şimdilik odana çıkalım bir saatimiz var. İçeri girdiklerine göre güvenli bahçeyi keşfetmiş olabilirler. Kaç adamları olduğunu bile bilmiyoruz. İyi saklanmamız gerek."
Odama çıkarken elim ayağım titriyordu. Belli etmemeye çalışıyordum. Her taraf sarılmıştı, odamda bile olabilirlerdi.
Dikkatli bir şekilde saklana saklana odama girdik. Berk dolabı açtı ve yatağın altına da baktı temizdi. Kapıyı kilitledik.
Berk:"Perdeyi aç dikkat çekmeyelim. Şuan sakladığımız tek kişi sensin. Arka bahçedekileri tamamen temizledikten sonra oradan kaçıp helikopterle okulun olduğu adaya uçacağız."
Berk çok endişeliydi ve pencereden bakıyordu. Nefes almakta zorlandığım anlardan biri daha.
Berk:"Geldiler! Sakin ol. Şu an sadece buradan onlara yem olmadan kaçmaya odaklan."
Adamlar tamamen gelmişti ve saklananlar yerlerinden çıkmıştı en az 300 kişilerdi. Silah sesleri geliyordu ve ortalık savaş alanına dönmüştü.
Berk:"Hazır mısın? Açıyorum kapıyı."
Korkudan dilim tutulsa da kararlı bi şekilde "Evet." dedim.
Silah sesleri netleşmişti. Henüz bu kata çıkmamışlardı. Asansörü bu durumda kullanamayacağımız için merdivenlere doğru yürüdük. Bir aşağı kata kadar Berk'in arkasına saklanarak indim.
Eliz:"Berk bu kim? Bu... Bizden mi?"
Kanlar içinde muhtemelen 18-19 yaşında bir kız vardı. Merdivenlerde öldürmüşlerdi. O an elim ayağım buz kesti. Bir adım atacak halim yoktu.
Berk:"Eliz dikkat çekiyorsun. Hemen çıkmalıyız. Bak şuan burdakileri kurtaramayız buna vaktimiz yok. Acele et."
Elimi tuttu ve çekti yığıldığım yerden. Hızla merdivenlerden indik. Çatışmanın ortasındaydık artık. Ölen insanlar, kanlar, o büyük salon artık harabeye dönmüştü.
Berk:"Eliz olabildiğince hızlı koşmalıyız. Bizi fazla koruyamazlar. 1, 2, 3!"
Yine tüm gücüyle çekti. Saniyeler içinde arka bahçeye çıktık. Orada bizi araba bekliyordu. Karşı taraftaki adamlar bizi farketmişti. Araba son sürat gidiyordu ve peşimize takıldılar.
Berk:"Eliz sakin ol. En zor kısım bitti birazdan izimizi kaybederler."
Gerçekten de biraz sonra izimizi kaybettirmeyi başardık ama halâ tehlike devam ediyordu. Helikopterin olduğu yere gelene kadar peşimizde bir kaç korumalı araba daha geldi.
Berk:"Geldik. Tehlike tamamen bitti diyemem, her yerde olabilirler. Yine koşarak bineceğiz tamam mı?"
Eliz:"Ta.. Tamam!"
Arabadan iner inmez korumalar etrafımızı sardı ve yine aynı şekilde koştuk. Sonunda helikoptere bindik ve hareket etti. Bu gece anladım. Lanetli bir şehir burası.
Gökyüzünden çok güzel görünüyordu oysa ki...