<FACE>
Written by cassiopeiaAKTF
“Hyung,ito yung 800,000 won. Pinagsama sama namin ang pera namin na naipon.”
Kinuha nito ang bag na iniabot ni Yunho.
“Gomawo...”
Niyakap siya ni Yunho at tinapik sa likod.
“Kapag may problema ka, wag mong solohin. Tandaan mo, we are a family. We, your members will always stay here besides you and ready to help you..”
Hindi umimik si Jae saka na nagpaalam.
Siniguro niya na walang susunod sakanya.
“Doc.. dala ko na po ang pera, diba gagaling pa ang kapatid ko?”
Hindi umimik ang doctor at itinuro ang room ng kapatid niJae.
Nanlalambot na pumasok ito sa silid.
“Jinri..Oppa is here.. Matutupad ko na yung promise ko sayo. Please forgive me if I let you to stay here w/o me. Nakahanap na ako ng pera,gagaling ka na..”
Mangiyak ngiyak na sabi ni Jae habang hawak ang kamay ng kapatid.
“Bbunee …”(>_>)
“bakit oppa?” ?(<o< )*
“This past few days..wala ka bang napapansin sa akin?” tanong ni Jaejoong habang nakatayo sa may dungawan.
“Napapansin?”
“oo, pagbabago..”
“ ..uhm.. Marami eh.. Dahil lang yunsiguro sa pagkawala ng memorya mo.. ”Nakangiting sagot niBbunee.
“Mahal mo pa rin ba ako kahit iba na ako sa unang pagkakakilala mo saakin?”
Lumapit si Bbunee st niyakap siya.
“Kahit ano kapa, mahal kita.”
(^///^) - Jaejoong
<Kinabukasan>
*TOK!TOK!TOK!*
“Oppa?Pwede ba akong pumasok?”
Ilang beses kumatok si Bbunee at tinawag si Jaejoong pero walang sumasagot kaya tumuloyna ito.
“Jaeyun oppa? Tulog ka pa ba?”, tanong nito at nilagay sa mesa ang dala saka nilapitan si Jaejoong.
“Ipinagluto kita, tara na..”
“Sige, iwan mo na lang jan, hindi pa ako nagugutom.”sagot ni Jaejoong habang nagtatago sa kumot na tila nagtatago.
“May sakit kaba?”,pagtatakang tanong ni Bbunee.
“Wala, iwan mo na muna ako.”
Biglang hinila niBbunee ang kumot.
“o-oppa? OoO May pasa ka..”
Hindi makatingin si Jaejoong kay Bbunee.
“Akala ko ba hindi ka na…….”,
Hindi siya pinatuloy magsalita ni Jaejoong.
“Hindi ako lumaban dahil yun yung ipinangako ko.. Nagalit sa akin ang kuya mo dahil hindi ko nagawa ang ipinapagawa niya…”
“. . . . . “
“pa-patawarin mo ako, dahil sa akin nagkaganyan ka…”, tumulo ang luha ni Bbunee at niyakap siya ni Jaejoong.
“You don’t need to apologize..ginawa ko lang ang tama..”, mahinang sagot ni Jaejoong at hinigpitan ang pagkakayakap..
Maya-maya’y tumayo si Bbunee at dali daling tumungo sa kanilang bahay.
Ilang minuto paay nakabalik na ito..
“A-ano yang dala mo?”, pagtatakang tanong ni Jaejoong.
“Mga damit ko, hindi ba halata?”,pamimilosopo ni Bbunee.
“I know..but I just want to ask if what is your plan..”
“………..” –Bbunee
“Bbunee..I’m asking you..”
“@#!$%^^@#!@@##$$”-Bbunee
“what?!”, tanong ni Jaejoong.
“@#%@^!^%*&@”
“Ano?”, tanong ulit ni Jaejoong.
“Stop talking english”, sagot ni Bbunee.
Natawa si Jaejoongsa grammar nito.
“Why you laugh? Haay! Jaeyun-ah!! Tama na nga!”..
Nilapitan siyani Jae.
“Narinig kong kausap ni kuya kagabi ang mga kasamahan mo..at sa tingin ko, ikaw yung ipinaliligpit niya.”, mahinang wika ni Bbunee.
Namutla si Jaejoong.
“Wala ng oras oppa, kailangan na nating umalis.”
Hinila niBbunee ito.
“Dalhin mo na ang mga gamit mo.”
Dali daling umalis ang dalawa at tumungo sa bus station.
“Saan tayo pupunta?”, tanong ni Jaejoong.
“Kahit saan, basta malayo dito. Yun nga lang wala na akong alam na ibang lugar bukod dito.”
“Alam ko na..”, nakangiting wika ni Jaejoong saka na sumakay sa tumigil na bus.
BINABASA MO ANG
Unforgettable Memory
FanficAll of us have a good and bad memories in life that are very unforgettable.
