Sunset

Hoofdstuk 3

Voor de duidelijkheid. Het gevecht komt nu en daarna vertellen ze wat er allemaal gebeurd is. Ik weet het gevecht wel maar de rest niet.--------

Edward p.o.v.

Ik heb Renesmee op Jakes rug gezet. We staan klaar om te rennen. Ze onthoofden Irina en dan rennen de Denali zussen er boos op af. Iedereen probeert ze tegen te houden maar het lukt niet. Als Kate ook onthoofd word is het genoeg.  We rennen met z'n alle naar hun toe. Jake rent weg met Renesmee.

Bella p.o.v.

Mijn zus en ik vliegen door de bossen.

'Wedden dat ik er meer kan doden, Isa?' vroeg Anna.

'Oké.' zeg ik en we schudden elkaar de hand. Dan laten we ons vallen midden in het gevecht. Ik pak een random vampier met cape en onthoofd die.

'EEN.' schreeuw ik naar mijn zus en dan vermoord ik verder. Ondertussen roepen we de getallen naar elkaar. Als we klaar zijn hijgen we en lopen naar elkaar toe voordat we elkaar hand schudden.

'Zeventien.' zeggen we tegelijkertijd. Dan kijken we op. De Cullens en vrienden staren ons geschokt aan. Ik hoor voetstappen en kijk er gelijk naar. Marcus, Aro en Caius proberen ongezien weg te gaan. 'Blijkbaar gaat er toch nog iemand winnen.' zeg ik. 

Anna lacht. Dan lopen we beide erop af.

'GENOEG!' horen we paps stem. We zakken gelijk door onze knieën en buigen onze hoofden. 

'Ik kan niet geloven dat jullie dat nog steeds doen.' mompelt mam.

We lachen beide en staan op.

'Pap, mam. Wat doen jullie hier?' vroegen we in koor. Mam grinnikt.

'Edwards ouders zijn hier.' zegt mam zuchtend. 'En we hebben wat te doen.' zegt ze en ze kijkt naar de drie leiders. Ze proberen nog steeds weg te sluipen.

'Isa?' vroeg mam. Ik doe gelijk een ring van vuur om hun heen.

'Dank je, nou ga even je echtgenoot begroeten voordat Elizabeth hem weg pikt van je.' zegt pap lachend waardoor een vrouw hem boos aankijkt. Ik had mijn oom en tante nog nooit gezien.

Ik loop naar Edward toe en kijk hem aan. Wachtend. Hij raakt voorzichtig mijn wang aan en dan omhelst hij me stevig. Met een zucht druk ik hem dichter tegen me aan.

We trekken terug en zoenen elkaar. Ik voel mijn vleugels zich ontvouwen maar het boeit me niet. Edward trekt zich terug en staart naar mijn vleugels. Ik bloos. Ik laat ze zakken en vouw ze dicht.

'Ah...Isa wil je ze nog doden?' vroeg Anna mij.

'Neem jij ze maar.' zeg ik tegen haar.

'Mam, pap.' vraagt Edward en hij kijkt naar Elizabeth en Edward senior. Ze knikken. Edward knuffelt ze stevig en ze knuffelen hem terug.

'ISA!' schreeuwt Anna.

'Wat.' mompel ik en ik loop naar haar toe.

'Vergeet je niet iets?' vroeg ze.

'Hm....'

'Breng de doden terug.'

'Doe voorzichig.' zegt pap bezorgd. Ik knik. Ik doe mijn handen naar voren en voel mijn macht weg glippen in de grond. Iedereen hapt naar adem als ze de lichamen zien.

'Isabella!' waarschuwt pap me. Ik voel zijn hand op mijn vleugels. Ze doen pijn maar ik ga nu niet stoppen.

'Bella.' hoor ik Edward zeggen.

'Bijna.' mompel ik.

'Isabella stop nu.' zegt mijn vader. Ik val bijna op mijn knieën maar ik sta door. Als ik dood moet gaan om andere te redden dan is het zo.

'Isa. Stop.' hoor ik Anna smeken. 'Je kleine ik gaat al weg.'

Ik begon te hoesten. Toen was ik klaar. Ik hoestte en viel tegen Edward aan. Hoestend keek ik hem aan. Ik glimlachte.

'Doe dat nooit meer.' waarschuwt hij me. Ik glimlach en hoest dan weer. Bloed komt eruit.

'CARLISLE.' zegt Edward paniekerig en Carlisle is bij me zij in een seconde.

'Leg haar neer.' zegt hij. Ik word neer gelegd en alles word wit.

Ga ik dood? Nee ik kan niet dood gaan. Edward, Renesmee. Ze hebben me nodig. Ik hoest nog een keer maar dit keer is het wit.

'Pap.' hoor ik Anna zeggen. Ik voel mijn vaders hand op mijn voorhoofd.

'Coreala.' zegt hij.

Ik hoor mijn moeder naar adem happen.

'Wat betekend dat?' vroeg Esmé bezorgd.

'Dat betekend dat onze god heeft besloten dat door haar opoffering ze iets anders moet zijn.'

'Wat is ze nu?' vroeg Edward.

'Een engel. Ze word gezegend.'

Dan begint het vuur. Ik begin te gillen. Ik weet zeker dat mijn vleugels van kleur veranderen en Edward trekt me in zijn armen.

'St....' smeekt hij. 'Bella het is oké.'

Ik kan hem alleen maar geloven. De pijn gaat weg en mijn vleugels ontvouwen zich weer. Het doet pijn om ze in te houden.

'Zw...art..' hoor ik mijn vader stotteren.

'Edward leg haar neer. Iedereen neem een stap terug.'  hoor ik Edward senior waarschuwen.

'P....' begint Edward.

'Edward weg.' kreun ik. Ik voel hoe hij me neerlegt in de sneeuw en weg loopt. De pijn uit me vleugels verdwijnt en komt in mijn mond. Ik grijp naar mijn mond en tegelijkertijd schieten mijn ogen open. Ik zie de weerspiegeling van mezelf in de wolken. Een meisje met een blauwe jurk aan en een lichtblauwe huid dat langzaam rozer word. Haar bruine haar zitte blauwe punten in onderaan. Haar vleugels liggen beschermend en ze worden lichter. Van zwart naar licht blauw. Haar ogen zijn bloedrood en haar mond bloed maar twee scherpe tanden steken uit. Haar hoektanden.

Ik kruip in elkaar. Te moe. Tranen biggelen uit mijn ogen van de pijn. Ik sluit mijn vleugels deels om me heen om te beschermen en verdwijn naar dromenland.

Edward p.o.v.

Ik sta daar geschokt en wacht. Ik kan het niet aanzien. Dan zie ik haar echt. Als ze klaar is denk ik. Ze vouwt haar vleugels om haar heen. Haar vleugels zijn nu licht blauw maar bij haar rug roze. Het lijkt op een zonsondergang. Haar benen zijn lichtroze. Natuurlijke kleur voor mensen. Ik loop voorzichtig om haar heen en kijk naar haar hoofd. Ze ligt te slapen. Haar bruine haar ligt om haar heen en blauwe punten aan het uiteinde. Haar prachtige ogen gesloten maar haar mond open die de mooiste rode lippen laat zien. Haar hoektanden zijn langer en ze lijkt ouder als ik haar lichaam volg met mijn ogen. Dan zak ik op me knieën en pak haar voorzichtig op.

'Laten we naar huis gaan.' mompel ik. Iedereen kijkt me geschokt aan.

'Wacht.' zegt mam dan loopt ze naar de drie toe.

'Aro en Caius. U bent veroordeeld tot de dood' In een knip van haar vinger vallen hun neer. Dan kijkt ze naar Marcus die naar zijn broers staat.

'Marcus.' hij kijkt haar aan. 'Als Isabella wakker word krijg jij je vrouw terug en kunnen jullie samen verder leven.' zegt ze. Marcus kijkt haar aan alsof hij de loterij heeft gewonnen.

'Laten we gaan.' zegt ze.

Bella's vleugels verdwijnen en we rennen naar huis.  Als ik binnenloop zit een huilende Renesmee in de armen van Jake.

'Renesmee.' zeg ik. Ze kijkt op.

'Dit is je moeder.' zeg ik en ik leg haar neer op de bank. Renesmee springt op.

'Ze is zo mooi.' fluistert ze met haar prachtige stem. Bella's ogen vliegen open. Ze zijn rood en worden dan goud. 'Maar jij bent de mooiste.' mompelste dan valt ze weer in slaap. Renesmee is aan het springen omdat mama tegen haar had gepraatte.

---

Oke? Dus oke....Ik snap er niet veel van maar ja. Hahah, De schrijver snapt er niks meer van.