SESSİZ RUHLAR

BÖLÜM 2

     Kız bağırmayı bırakmıştı. Artık sadece ağlıyordu. Yanına gidip gitmemekte tereddüt ettim. Bir tarafım git diyor bir tarafımsa gitme diyordu. Hangi tarafı seçeceğimi bilemiyordum.
   

    Gidip gitmeyeceğimi karar verirken bir hışımla kapı açıldı. Ağlamaktan gözleri şişmiş , epey yıpranmış biri çıktı.Kız beni görünce şaşırdı. Ona doğru yaklaştım. O geri adım attı ve bana kısık sesle;

    -Bana sakın yaklaşma. Dedi ve tekrardan kabine girdi. Ben kekeleyerek;

     -Sadece yardım etmek istemiştim.Dedim ve bir kaç dakika sessizce durduk. Sessizliği bozup;
 
     -Adın ne?
Demistim ama yine cevap vermemişti , kız sadece ağlamaya devam ediyordu onu bu kadar ağlatan şeyin ne olduğunu gerçekten merak ediyodurdum. Tam gidiyordum ki ;
  
    - Özgür. Dedi. Geri döndüm ve kabinin önüne geldim.

    - Bende Işıl. Dedim. Lafı ağzıma tıkar gibi;

   - Şimdi git buradan. Dedi. Çok kaba biriydi. Sinirlendim ve hızla tuvalatten  çıkıp sınıfa gittim. Özgür'e cidden ne olduğunu merak ediyordum. Kulaklığımı taktım ve düşüncelerimden arınmaya çalıştım. Dersleri dinleyemiyordum. Çıkış vakti gelmişti. Çantamı toplayıp sınıftan çıktım. Tam servise binerken Özgür'ü gördüm. Binmekten vazgeçip  onu takip etmeye karar verdim.

 
     
      Yavaş adımlarla elleri cepte yürüyordu. Birden irkildi sanki yanında birşey dikilmişcesine durdu ve yanına dönüp baktı. Gözleri dolmuştu.

     -Ne istiyorsunuz benden? O gün.. O günden beridir peşimdesiniz. Sanki birileri orada olduğumu söylemişcesine itinayla arkasına baktı ve birşeyler aradı.

     O an bu kızın ciddi sorunları olduğunu düşündüm ve oradan kaçmaya karar verdim. Koşarak uzaklaştım. Sadece koşuyordum. Evin önüne geldiğimde nefes nefese kalmıştım. Hızla merdivenleri çıktım ve kapıyı çaldım. Annem herzaman ki gibi sinirliydi ve bağırarak;

    -Neredesin sen?Gözlerimi devirdim ve odama gittim peşimden geliyordu. Yine bağırarak;

    -Cevap ver Işıl. Sinir etme beni.Gerceği söylesem inanmayacaktı. Bu yüzden yalan söylemeye karar verdim;

    -Servisi kaçırdım anne. Önemli birşey yok. İzin verirsen kitap okuyacağım. Dedim. Annem inanmıştı ve odadan çıktı. Müzik beni her seferinde rahatlatıyordu ve aklımdaki düşüncelerden uzaklaşmamı sağlıyordu bu yüzden kullaklığımı takıp şarkı listesini karıştırdım beğendiğim bi şarkıya gelince durdum ve onu açtım.

  
     Özgür'ü unutmaya çalışıyordum ama bunu müzik bile durduramıyordu ona ne olmuştu ya da neler oluyordu gerçekten merak ediyordum. Bir saat kadar odamda oyalanmıştım.Annemin sesiyle irkildim.

     - Bir arkadaşın seni soruyo. Arkadaşım mı? Benim evime gelecek bir arkadaşım hiç olmamıştı. Merakla ve heyecanla kapıya doğru gittim. Onu görmemle şok olmuştum.

                 BÖLÜM SONU

Umarım beğenmişsinizdir. Oldukça hızlı yayınlamaya çalışıyorum. Vote verip yorum yapmayı unutmayın.