SESSİZ RUHLAR

BÖLÜM 6

Bir ruhun böyle konuşması beni şaşırtıyordu. Bir o kadar da ürkütüyordu. Ama artık eskisi kadar onu görünce korkmuyordum.Ama hala canım yanıyordu.

Yerden kalktığımda birden yok oldu. Hızla sınıftan çıktım. Koşarak beden dersine gittim. Nefes nefese kalmıştım.

Hoca bir kaç koşu yaptırdıktan sonra serbest bırakmıştı. Banka doğru yöneldim ve oturdum. Kulaklığımı taktım ve Meg&Dia -Monster dinlemeye başladım.(Medyadaki)

O sıra Özgür'ün beni izlediğini farkettim. Göz göze geldiğimizde bana doğru geldi. Yanıma oturdu ve kulaklığımın tekini alıp kulağına taktı.

-Müzik zevkine bayıldım.Dedi ve hafiften gülümsedi. Yeni bir konu açmak için aklıma gelen ilk şeyi söyledim;

-Şu ana kadar tanıdığım Özgürler hep erkekti. Dedim ve güldüm.

-Farklı olmak güzeldir. Dedi. Yanımdan kalktı ve;

-Ben kütüphaneye gidiyorum görüşürüz. Dedi. El salladım.Kulaklığı taktıktan sonra bir süre sonra cızırtı çıkmaya başladı ve o yanımda belirdi. Sinirli gibiydi. En çok merak ettiğim soruyu sordum;

- Adın ne? Dedim.

- Aras. Dedi. Gülümsedim ve;

- Güzel isim. Dedim. Cidden beğenmiştim. İçim sıkılıyordu. Boğazını temizledi ve;

- Bir daha bana dokunma. Dedi. Şaşırmıştım. Cevap veremedim. Ben susunca konuşmaya devam etti;

- Bana dokundukça ölüme daha da yaklaşacaksın. Dedi. Şaka mıydı bu? Cidden şaşkındım ve;

- Ne saçmalıyorsun?Dedim ve ayağa kalktım. Hiç umursamaz bir tavırla;

- Gerçeği tatlım.Gerçeği.Dedi ve kayboldu. Sinirlenmiştim. Hızla sınıfa çıktım. Özgür'le çıkışta bir yere gidecektik ama eve gitmek istiyordum. Müdürün odasına çıktım ve izin aldım. Eve hızlı adımlarla gidiyordum.

Eve geldiğimde hemen odama geçtim. Annem;

-Ne oluyor Işıl! Dedi. Gözlerim dolmuştu. Konuşacak halim yoktu. Bu yüzden sesim çok güçsüz çıktı.

-Beni yalnız bırak. Lütfen. Dedim. Annem ilk defa beni böyle görüyordu. Şaşırmış gibiydi. Sessizce odadan çıktı.

Odamdaki boy aynasına baktığımda gözlerim yerlerinden çıkacak gibiydi.

BÖLÜM SONU

Merhaba arkadaşlar. Vote ve yorumu unutmayın. Sizleri seviyorum :)