SESSİZ RUHLAR

BÖLÜM 8

İdrak edemiyordum.Yarı ölü mü? Nasıl oluyordu? Cidden çok şaşkındım. Bu aralar iki duyguyu çok yoğun derecede hissediyordum. Korku ve şaşkınlık. Kendimi toparlamaya çalışsamda olmuyordu. Kekeleyerek;

"Nasıl yani? "Dedim. Adam sakalını kaşıdı ve başladı konuşmaya;

"Hatırlamaman normal.Bebekken ölü doğdun."Dedi ve sustu. Duvarlar üstüme üstüme geliyordu. Tam çıkacakken;

"Ruhlar alemine hoşgeldin Işıl. "Dedi. Koşarak çıktım ve kendimi papatyaların ortasında bir yerde güvende hissedebilmiştim.Gözlerimi sıkıca kapattım. Kendimi odamda buldum. Sabah 08:00 idi. Bugün günlerden Cumartesiydi.

Saatlerce adamın dediklerini düşündüm. Sorguladım. Ruhlar alemi.. Ruhlar alemi.. Beynimde yankılanan kelime. Çıldırıyor olmalıydım.

Kendimi odaya hapsetmek ve bir daha asla çıkmak istemiyordum. Annem kapımı çaldı ve içeri girdi. Onu ilk defa bana böyle bakarken gördüm.

Bana yaklaştı ve tam konuşacakken ona bir soru sordum;

"Ölümüm seni üzermiydi anne?" Annem uzun süre yanıt veremedi. Gözlerini gözlerime sabitledi ve;

"Üzmüştü kızım. "Verdiği cevap beklediğim bir cevap değildi. Yoksa bu bir rüya falanmıydı? Gözlerimi kaçırdım ve;

"Nasıl yani?" Diyebildim.

"Bebekken ölü doğmuştun. Seni kucağıma verdiklerinde saatlerce ağladım. Sonunda bir ağlama sesi daha gelince kulağıma ağlamayı kestim. Özür dilerim Işıl. Ben senin nasıl olduğunu hiç sormadım. Özür dilerim. "

Anneme sarılmak istedim ama birşey engel oluyordu. Bunun ne olduğunu çözemiyordum. Ama buna engel oldum ve anneme sarıldım. Annemin gözlerinden yaşlar süzüldü.Anneme gördüklerimi söylesem mi? Diye düşündüm ama vazgeçtim.

Kapı çaldı. Annem kendine çeki düzen verdi ve kapıyı açmaya gitti. Kapıya doğru gittiğimde geleni görünce rahatladım. Özgürdü. Hemen içeri aldım ve odama geçtik. Hemen konuşmaya başladım.

"İkimizde yarı ölüyüz. Bu yüzden peşimizdeler. Boyutlarına geçebiliyorum. "Dedim. Özgür pek şaşırmış durmuyordu.

" Biliyorum. Bende boyut değiştirebiliyorum."Dedi. Deli saçma şeylerdi.

Tek yapabildiğim bu saçma şeyleri düşünüp olanları sorugulama isteğimdi. Aklımdan tek geçen neden bu zamana kadar olmadı? Neden şimdi?

Her zaman diğer insanlardan farklıydım. Ama ben normal biri rolü yapan biriydim. Belkide tek istediğim herşeyden kaçmaktı. İki yüzlü insanlardan kurtulmak. Denemekten korkar olmak. İnsanlar ne diyecek diye paramparça olmak. Hepsinin yok olması dileğiyle..

BÖLÜM SONU