Bu hayatta herkesin bir sınavı varmış. Kimi evlatlarıyla kimi ailesiyle kimi kendisiyle sınanırmış. Benim sınavım sensin. Hep varmışsın gibi yaşarken aslında hiç yoksun. Bir boşluğu seviyorum sanki. Her an gidecek bir şey için acı çekiyorum. Bazen saçma buluyorum bu yaptığımı. Beni mutlu edecek şeyler varken ''neden sen?'' diye soruyorum kendime. Sonra kendimi yüceltmek için '' ben zoru severim'' diyorum. Ama gerçek ne biliyor musun? Ben bir tek sen varken gülebiliyorum. Bir beden hem gülüp hem ağlayabilir mi? Ben sende tüm tezatları yaşıyorum. Ve anlıyorum ki, insan en çok kendine olan tezatları seviyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Seninle Ya Da Sensiz
Thơ caBoş sayfalarda başladım yazmaya.'' Kim niye okusun benim yazdıklarımı? '' dedim satırlarıma başlamadan.Her kelime bana sevdiğimi getirdi zamanla.Acısını getirdi.Yanlışlarımı getirdi.Ama sonra kelimeler beni anlattı.Bir insanı kelimelerde yorar,dedi...
