Seninle Ya Da Sensiz

Özledim Beklenen Sevgiliyi

Gücünü yitirmiş bir geceden sesleniyorum sana. Yalvarırım iyi dinle sözlerimi. Sana saçma gelecek belki ama arkandan öyle çok kağıt kalem harcadım ki. Defalarca beyaz sayfa karaladım. Ama sonra ne oldu biliyor musun? Sanki o sayfalara hiç seni anlatmamışım gibi, sanki her gün özlemimi aktarmamışım gibi belki de biraz ruhsuzca parçalara ayırdım beyaz sayfamdaki seni. Bir damla gözyaşı dökmedim ardından. Ben göz bebeklerimden yanaklarıma uzanan bir kaç damlaya gözyaşı demiyorum. Sen anlayabilir misin bir kadının içinde yaşadığı acının ağırlığını? Kendini anlatmaktan yorulmuş birini tekrar konuşmaya ikna edebilir misin? Umudunu yitirmiş bir kadına umut kaynağı olabilir misin? 

Ardından yırtılan yüzlerce kağıdın özrünü diliyorum. Sana değil duygularıma saygısızlık kabul ediyorum.O yüzden bir defterde topluyorum sana satırlarımı. Olur da diyorum belki okusun bir gün. Pişman olursun belki kalmadığın için. Her git sözcüğüne gitmemen gerektiğini anlarsın. Seni çok beklediğimi hissedersin. Ama merak etme anladım ben seni.Olmazdık biz zaten. Güzel günlere daha çok vardı. Sende gitmeyi tercih ettin. Unutma sakın gelmeyi. Öyle bir anımda gel ki git dediğime pişman olayım. Bence sen bu sıralar gel sevgilim. Bir tek ben özlemiş olamam ya varlığını. Hem biliyor musun? Ben hissediyorum beni düşündüğünü. Hiçbir şey yokken nefesim sıkışıyor derinden.Üzüldü herhalde diyorum. Bazende sanki yanı başımdaymış gibi hızlı atmaya başlıyor kalbim.Beni özlediğini söyledi diye düşünüyorum kendi kendime. Geldiğinde yanılmadığımı söyle olur mu sevgilim? Çünkü bu saatten sonra ne gelmediğini gören gözlerim dayanır buna ne de sevmediğine inanan kalbim...