-1. BÖLÜM- TANIŞMA -

32 3 0
                                    

Multimedia: Lema

Sabahın köründe okulu hangi zeki yapmışsa gidip boğmak istiyorum. Sabahları uyku yok hiçbirşey yok. İsmim Lema. Evet, ismimden nefret ediyorum. Annem yabancı bir memleketten olduğundan, anneannemin adı Lema'ymış. Bu yüzden adım Lema.

"Kalk ve aşağıya gel, uyuz!"

"Tamam ponçik geliyorum"

"Bana ponçik deme!"

"Tamam ponçik"

Evet, az önce tanık olduğunuz konuşma abim ve benim tuhaf kardeş ilişkimizdi. Ona 'ponçik' dememden hoşlanmıyor fakat ben seviyorum. Annemin ölümünden sonra babamın ortadan yok olması bir garipti. Abimle tek kalmıştık. Koskoca İstanbul'da yalnızdık. Lise 3. Sınıftayım.

"Geliyor musun yoksa ben mi gelip indireyim ?"

"Geliyorum be"

Siyah hafif kısa eteğimi ve üzerine beyaz bluzumu giyip aşağıya indim.

"Hele şükür be"

"Of aman tamam ya"

Kahvaltıya oturduk. Her zaman ki gibi karşımda öküz gibi yiyordu, şapırdatarak.

"Kapat şu ağzını da öyle ye"

"Sanane"

Herhalde dünyanın en gıcık abisi benimkiydi. Bazen gerçekten kardeş miyiz diye şüpheleniyordum.

"Hadi kalk, arabaya"

"Tamam"

******

"Seni kaçta alayım ?"

"Gerek yok ben yürürüm, belki Selin'lere giderim"

"Tamam"

Yürüyüp sınıfa girdim. Sırama oturup zilin çalmasını bekledim. Derken tanımadığım, yüzünü ilk kez gördüğüm bir çocuk girdi içeriye.

"Merhaba, yeni misin ?"

"Evet"

"Hoşgeldin"

"Peki"

Odun işte ne olacak. Anca 'peki' der zaten. Sesi çok soğuk ama tatlıydı.

"Şey peki ismin ne ?"

"Ege"

"Demek Ege, güzel isim"

"Teşekkür ederim, senin adın ne ?"

"Lema"

"Lema mı ?"

"Evet biliyorum biraz tuhaf bir isim ama-"

"Bence kötü değil"

"Teşekkür ederim"

Diyip yerime oturdum. İyi birine benziyordu. Derken ki öğretmenimiz içeriye girdi.

~Teneffüs~

Selin'in yanına gidip Mert ile ne durumda olduklarını soracağım. Malum en son kavga etmiştiler.

"Selin naber ? Mert'le durumunuz nasıl ?"

"Mert'te kim oluyormuş ? Bitti herşey bitti."

"Ama üzgün görünmüyorsun pek ?"

"Neden üzüleyim o serseri için ?"

"İyi o zaman sevindim"

Tuhaf ama ne olduğunu öğrenmemek en iyisiydi. Selin'e hoşçakal dedikten sonra yürümeye başladım. Giderken yanlışlıkla birine toslayıp yere düşmem bir olmuştu.

GERÇEK BENHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin