Bu hayatta en şanslı olduğum konu Karsi. Beni öyle çok seviyor ki onun sevgisi karşısında nasıl davranacağımı şaşırıyorum. Biraz geriye gidelim. Bir iki ay önce bir karar aldım. Annemin, babamın, kardeşlerimin yanına gitme kararı. Çok düşündüm, verdiğim kararı herkese söyleme vakti gelmişti. Açıkladım. Ve Karsi haberi duyduktan yarım saat sonra yanımdaydı. Geldiğinde öyle kötü gözüküyordu ki. Gözleri ağlamaktan kıpkırmızı olmuş başını eğmiş odamın kolilerle dolu olduğunu görünce iç geçirdi. Yol boyunca ağlamış. Konuşamadı. Onu böyle görmeye hiç alışkın değilim. Bende kötü oldum. Karşıma geçmiş kendini sıkıyordu. Galiba ablası ona Tedy'nin yanında ağlama demişti. Benim üzülmemem için yüzüme bakmıyordu. Gözlerini kaçırıyordu. Benden utanıyordu. Kendini zorla toparlayıp
-Gidiyo musun ? Dedi. Evet dedim yanıma geldi, sarıldı ağlamaya başlayınca odadan çıktı. Elini yüzünü yıkayıp geldi. İçeri geçelim dedi benimle yanlız kalmak istemiyordu. İçeri geçtik hemen kapının yanındaki koltuğa oturdu. Normalde o kimsenin yanında ağlayamazdı. Utanırdı, sıkılırdı ve o çok güçlü bir kızdı. Ama şimdi içerdeki onca insana aldırmadan ağlamaya başladı. Onu bu duruma getiren lanet olsun ki bendim. Bu kadar çaresiz yapan bendim. Ama o hala beni suçlamıyordu. Bana kızgın davranmıyordu yada benden vazgeçmemişti. Herkes çok üzgündü. Bende dahil. Ama yapmak zorundaydım. Artık çok bunaldım. Araba gelmişti. Yanımda tek Karsi,ablası,amcam vardı. Halamlar, teyzemler yoktu. Saat geç oldu diye gitmişlerdi. Zaten bizde Karsi'yle yanlız kalmak istiyorduk.
Karsi'yi bu haliyle hatırlamak istemiyordum. Beni hiçbir zaman unutmayacağını biliyorum. Hep arıyacağını, mesaj atacağını. Hayallerimizden ben vazgeçtim ama o vazgeçmedi. O çok inatçıdır. Dediğim dediktir. Kendisi hep haklı olur ve haklı olmak için elinden geleni yapar. Hırslıdır. Kimsenin lafını aldırmaz hakkını savunur. Ama bana karşı böyle değil. Sırf ben onu unutmayayım diye ya da küsmeyelim diye yaşayış tarzını bende uygulamıyor. Bana hiç seni seviyorum demez, o bana hep seni herkesden herşeyden çok seviyorum der. Ve bu kelimeleri benden başka kimseye söylemez. Bunları bana öyle içten söylüyor ki. Diyorum kende kendime seni Karsi kadar kimse sevmiyor be kızım diye. İki ay hatta daha fazla zamandan beri görüşemiyoruz. Ama hiç eksiklik hissetirmedi. Hep mesaj attı. Hergün aynı zamanlarda ağladık. Geçen gün telefonda konuşurken sesimi duyunca ağladı. Hemde çok. Yinede zorla benimle konuştu. Bana mektup yazdığını söyledi, beni İzmir'e çağırdı. Annemle İzmir'e gittik ama hala Karsi'yle görüşemedik.
Benim ailevi durumlarım : annem ve babam ayrı. Babam başka birisiyle evlendi. Bir tane kardeşim oldu. Ben normalde dedemlerde kalıyordum.(Karsi'ye yakın) Ama şimdi babam ve üvey annemle kalıyorum kışları. (Karsi'ye uzak)
Yazları da annemle kalıyorum.( bi ihtimal Karsi'yi görebilirim)
Annemin de kuzeni İzmir'de olduğu için ve ben çok ısrar ettiğim için İzmir'e geldik. Karsi sürekli ne zaman buluşacağız diyor bende sürekli bilmiyorum diyorum. Annemlere söyledim. Yarın buluşabilirsiniz dedi. Sonunda Karsi'mi görebileceğim.
