Ayrılık Acısı

BİTMEYEN HİKAYE

*bu hikaye bitmedi bitecek gibi de durmuyor*
Günler çok hızlı geçip gitti çoktan iki buçuk ay olmuş, günleri tutmak mümkün değilmiş gerçekten. Okul dersler falan günlerim geçmiş, gece kafamı yastığa koyunca anlıyordum, bugünde onun sesini duymadan geçtiğini. Sesi o kadar güzeldi ki her gün şarkı söylerdi bana en sevdiğim şarkıları..

Yine kulaklık kulağımda Salacak'ta koşuyorum müzik listemde onun ses kaydı çaldı ekranda MAVİ-ELE İNAT yazıyordu o an anladım ki gerçekten özlemiştim. Gururum yüzünden bastırdığım duygular sesiyle gün yüzüne çıkmıştı.Dayanamadım mesaj attım bugün buluşup ondan her şeyi öğrenmek istediğimi söyledim, kabul etti. İçim içime sığmıyor, saatler birbirini kovalarken buluşma saati geldi ;

Yüzümde tebessüm yerine sert,donuk ve özlememiş gibi görünen bir hal vardı(yalan! deli gibi özlemiştim),o ise her zaman ki gibi gülüşü yüzünde gözleri parlak parlak bana bakıyordu. 

Söze ben başlamıştım; Evet anlat bakalım Mavi bey nedir bu bizi istemeyen kişi? ben annesi falan diye düşünürken yine o çıktı. Sarı.. (adını vermediğim için sarı diyeceğim) Sarı mı? yine mi o? Yeter bu kız senden benden ne istiyor! dememe kalmadı bana sımsıkı sarıldı o an duygularımın ağır basmasından sebep geride bıraktım her şeyi bende ona sarıldım nasıl özlemiştim onu.Onu henüz affetmemiştim, affedecek miydim orası karışık. Duyduklarım karşısında sinirim devam ederken Mavi benden bir söz istedi "beni seviyorsan Sarıya hiçbir şey yapmayacaksın, bırak ben hatamı anlayıp senle konuşmaya devam ediyorum.Sarıyı unut." Tamam dedim (kabul etmiş olmuyorum o öyle zannediyor Sarıya bunun hesabını soracaktım.!!) o gün çok güzeldi bir yanım aşktan uçmuş olsa da bir yanım bu güzelliğin uzun sürmeyeceğini ve yine sonunda bir kavga ayrılığın olacağını fısıldıyordu. Dediği gibi de çok sürmedi zaten..