Paris Yeniden...

Garip Bir Gün

Deniz Atalay...

Yorgundum ve beynim çorbaya dönmüştü.Şu son 7 gün içinde yaşadıklarımızla cidden kitap yazabilirdim... Şu günlerde özellikle Ada'yı inceliyordum. Uzun süredir bana bir şey anlatmıyor,anlatmayı bırak benimle konuşmaktan kaçınıyordu...Yemiyordu, suratı bembeyazdı.Onu arada sırada ağlarken duyuyordum ama malesef yanına gitmeye cesaretim yoktu. -Ama ben neden ağladığını az çok biliyorum.- 'TIK TIK' içeri giren teyzemdi. "Gelebilir miyim?"dedi annecan bir tavırla Bense nazikçe gülümsemeyi şeçmiştim. Gözlerimse hala duvarı izliyordu. "Burası size pek uğurlu gelmedi galiba" Alaylı bir şekilde güldü ama ben konuşmamaya devam ettim "Deniz bak ben sizin TEYZENİZİM -bunu özellikle vurgulamıştı- Anneniz sayılırım yani onlardan uzak durmak..." "Teyze Savaş kim, bu insanlar kimin nesi?" Uzun bir sessizlik oldu.Gözlerimi teyzeminkilere dikmiş,yanıtını bekliyordum.Derin bir nefes aldı."Savaş'ı 3 yaşından beri tanırım.Gerçek annesi Bahar benim en yakın arkadaşlarımdandı onunla beraber çalışıyorduk. Fakat... " Gözleri dolmuştu bu sefer gözlerini duvara dikme sırası ondaydı. "Fakat... -yutkundu- intihar edene kadar..." "Ne? Nasıl? Niçin?" "BİLMİYORUM! Beklemediğimiz bir durumdu hepimiz çok şaşırdık zavallı Savaş daha 10 yaşındaydı." Teyzem ağlamaya başlayınca ona sımsıkı sarılmaya başladım.Ama malesef istemediğim bir vaka karşımda durmuş bizi izliyorudu. "ADA?!" Hiçbir şey demedi önce yüzünün kızarıklığı beni korkutuyordu. "ZAVALLI SAVAŞ HI!! Ne kadar zavallı baksana ukala!" Gözleri kızarmış,bembeyazdı,vücudu titriyordu.Sonra derin bir nefes alıp yere oturdu.Kendinden geçmişcesine ağlıyordu. -Teyzem ile biz çaresizce birbirimize bakıyorduk.Ada lütfen düşündüğümüz şey olmasın- "ADA ATALAY SANA DİYORUM DERHAL KALK VE AĞLAMAYI KES!!!!" Teyzem bunu söylerken öfkesinden kıpkırmızı kesilmişti. Ada ise sadece aptal gibi gülüyordu ama bu hareketi teyzemi daha çok kızdırdı. "ADA SANA DEDİM DELİ GİBİ DAVRANMAYI BIRAK YOKSA SEN YİNE..." -Harika şimdi teyzemde ağlıyordu peki ben ne yapayım?- Teyzem ani bir hareketle Ada'yı oturduğu yerden kaldırmış sürükleye sürükleye banyoya götürüyordu. "Bırak kolumu canımı yakıyorsun!" Teyzem sessizliğini bozmadı. "Kus dedim sana!" "Ne diyorusun sen ya! diye bağırdı Ada. Ben hala konuşamıyordum. "Nereden buldun bu illetleri yine bilmiyorum! Kus!" Teyzem bu arda Ada'nın saçlarını topluyordu."Ada yoksa" "Kes sesini Den..öğğğ" Bu sahneyi daha fazla görmek istemedim.Anlamıştım anlayacağımı zaten... Ada yine haplara devam ediyordu. Neden? Bu Savaş ne yatı bu kıza,hani her şey yolundaydı? Ama dur bunun tek sorumlusu Savaş değil lanet bir geçmiş ve yapmacık ebeveyinlerimiz de var..!